Ευέλικτοι έλεγχοι λογισμικού για java προγραμματιστές

Abstract

Τα δύο μεγάλα ρεύματα Μεθοδολογιών που μπορούμε να συναντήσουμε στην επιστήμη της Ανάπτυξης Λογισμικού είναι οι Ευέλικτες και οι Παραδοσιακές ή αλλιώς εγγγραφοκεντρικές Μεθοδολογίες. Οι πρώτες που δημιουργήθηκαν ήταν οι παραδοσιακές και ακολούθησαν οι Ευέλικτες ως εξέλιξη των πρώτων προκειμένου να αντιμετωπίσουν κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις οι οποίες εμφανίζονταν συχνά. Συγκεκριμένα, η αλλαγή των απαιτήσεων ή αντίληψη κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης ότι αυτές δεν επικοινώνησαν σωστά από τον πελάτη στην ομάδα ανάπτυξης οδήγησε στην αναζήτηση Μεθοδολογιών που να μπορούν να είναι ευέλικτες σε τέτοιου είδους ανατροπές και να προσαρμόζονται σε νέα δεδομένα κατά τη διάρκεια του κύκλου ανάπτυξης. Επίσης η δημιουργία μιας μεγάλης ποικιλίας εγγράφων έγινε αποδεκτό και από τις 2 πλευρές ότι δεν εξυπηρετούσε ούτε στην καλύτερη κατανόηση και χρήση του προϊόντος από τον πελάτη αλλά ούτε και στην επιβεβαίωση για την πορεία της ανάπτυξης όπως έτειναν να χρησιμοποιούνται πολλά από αυτά, σπαταλώντας με αυτόν τον τρόπο πόρους και δημιουργώντας επιπρόσθετο κόστος. Σε αυτά τα σημεία ήρθαν κυρίως για να κάνουν τη διαφορά με τις μέχρι τότε χρησιμοποιούμενε Μεθοδολογίες οι Ευέλικτες. Χαρακτηριστικές Μεθοδολογίες της πρώτης χρονικά κατηγορίας είναι αυτή του καταρράκτη, του Πρωτότυπου καθώς και οι προσθετικές αλλά και οι επαναληπτικές Μεθοδολογίες. Από τη δεύτερη κατηγορία είναι το SCRUM,ο Ακραίος Προγραμματισμός και οι Κρυσταλλικές Μεθοδολογίες.