Eureka! Institutional Repository

Σύμφωνα με τον ορισμό της IASP «Πόνος είναι ένα δυσάρεστο αίσθημα και συναισθηματική εμπειρία που συνδέεται με πραγματική βλάβη ιστών, ή περιγράφεται με όρους σχετικούς με αυτή τη ζημιά». Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να περιγράψει πώς διαχειρίζονται οι γονείς τον πόνο των παιδιών τους σε οποιαδήποτε μορφή αυτός εμφανίζεται. Για τη συγκεκριμένη μελέτη χρησιμοποιήθηκε σύγχρονη βιβλιογραφία της τελευταίας δεκαπενταετίας . Αρχικά πρέπει να τονισθεί ότι τα παιδιά που βιώνουν τον ψυχολογικό πόνο νιώθουν πλήρη αδυναμία να αντιδράσουν και αισθάνονται άγχος . Οι γονείς πολλές φορές νιώθουν ανίσχυροι να αντιμετωπίσουν μια τέτοια κατάσταση ωστόσο θα πρέπει να διευκολύνουν το παιδί, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για δραστηριότητες που τους είναι οικείες. Ένας σημαντικός παράγοντας που πάντα λαμβάνεται υπόψη είναι η ηλικία καθώς καθορίζει την αντίδραση του παιδιού στον πόνο. Το οικογενειακό περιβάλλον στηρίζει το παιδί που ασθενεί και αποτελεί πηγή ψυχολογικής σταθερότητας για αυτό καθώς το βοηθά να έχει μια καλύτερη ανάρρωση κρατώντας την επαφή με το σπίτι και το κοινωνικό σύνολο. Υπάρχει όμως και η επιστήμη της ψυχολογίας η οποία έχει ως στόχο τη θεραπεία του πόνου και συμβάλει μαζί με τις ιατρικές παρεμβάσεις στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ασθενούς. Παρόλα αυτά υπάρχουν και μη φαρμακευτικές μέθοδοι όπως η ομοιοπαθητική, η αρωματοθεραπεία, η χρωματοθεραπεία και η μουσικοθεραπεία που ανήκουν στις σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους. Για την αποκατάσταση και ανακούφιση του παιδιού από τον πόνο συμμετέχουν και συνεργάζονται οι επαγγελματίες υγείας με τους γονείς. Σίγουρα η διδασκαλία του αρρώστου είναι προτεραιότητα του νοσηλευτή και αποτελεί βασικό μέρος μια ολοκληρωμένης νοσηλευτικής φροντίδας ωστόσο όλες οι έρευνες που έχουν γίνει ως τώρα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η επαφή με τους γονείς βοηθάει ιδιαίτερα τα παιδιά στην αντιμετώπιση του πόνου.