Φυσικοθεραπευτική προσέγγιση και αποκατάσταση σε ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (Bachelor thesis)
Ιωάννου, Νικόλαος
The knee joint is, if not the most important, one of the most important joints of the human body. The knee is the linchpin between the pelvis and the lower limbs as it transmits all the forces that occur on the body, towards the lower limbs and especially towards the ankles. It consists of two smaller joints, the stifle joint and the patellofemoral joint. The need for stability and movement of the knee is being answered by the close-by muscle and commissural elements of the area. Indeed, a lot of muscles act upon the knee or contribute through their action on its stability. Some of them are, the quadriceps (consisting of four smaller muscles), the tensor of fascial lata, the posterior muscles of the femur, the gastrocnemius, the soleus and the popliteal.
As far as the ligaments and the articular capsule are concerned, it consists mostly of the two cruciate ligaments – anterior and posterior -, the two side ligaments – outer and inner -, the articular link, the two meniscus – inner and outer – and other ligaments such as the patellar, the ligaments of the kneecap and other. The perfusion of the knee mostly occurs through the popliteal artery, whereas the fibers that innervate it are, the femoral, the thyroid, the upper glutaeus, the sciatic, the tibialis and the peroneus.
In order to understand the biomechanics of the knee, it is imperative to be familiar with the terms of kinetics and kinematics. The first one deals with forces which are pulled on the joint and the second one deals with the movements that occur on the joint during all three stages of movement. The knee moves on all three stages of movement: on the frontal, the sagittal and the transverse. The kneecap has an important role for the knee as it augments the force or the aptitude of the quadriceps, it protects the articular surfaces of the femoral knuckle when the knee flexes, it reduces the pressure and distributes the forces on the femoral and it protects the quadriceps hamstring from catastrophic compressive forces when the knee flexes with resistance.
When it comes to knee injuries, fracture of the anterior knee ligament is the most common with a 40-50% of frequency. Factors which might cause fracture of the ACL are environmental, anatomical, hormonal as well as neuromuscular causes. The ligament can be injured through contact e.g. clash with the opponent (in contests) or without contact, e.g. after falling. Sports which show the highest frequency rates of fracture of the ACL are football (54,4%), handball (47%) and basketball (36%).
Diagnosis is based on clinical exams and imaging exams (MRI, radiography). Symptoms appear from the first minute of the injury and are mostly, the edema and the feeling the injured person has that their knee is not stable. Treatment of the fracture can be either with or without surgery, which depends on each patient’s needs.
Whichever the treatment chosen, physiotherapy is an integral part of the whole process of dealing with the fracture of the ACL. Physiotherapy can be divided in two categories, the preoperative and postoperative. Accessing the patient is a very important part of physiotherapy as it can provide with an exact idea of the extent of the injury, as well as the disadvantages shown by the patient (e.g. movement or strength). Preoperative physiotherapy helps to keep the patient in a good physical condition after the surgery as it seeks to prepare them physically and psychologically for the operation.
After the operation physiotherapy may lead the patient towards full rehabilitation, in the case of the patient being an athlete the goal of the physiotherapies is to return him as soon as possible to his sporting activities. The means used for physiotherapy are: electrotherapy, cryotherapy, kinesiotherapy, taping and other physiotherapeutic techniques (e.g. manual therapy).
Summarizing, physiotherapy is very important after rapture of the ACL as through its means and techniques it can contribute towards the patient’s rehabilitation as well as his return to everyday activities.
Institution and School/Department of submitter: | Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας/ Τμήμα Φυσιοθεραπείας |
Subject classification: | Anterior cruciate ligament.--Treatment Physical therapy Ρήξη πρόσθιου χιαστή--Θεραπεία Φυσικοθεραπεία |
Keywords: | Πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος (ΠΧΣ);εμβιομηχανική γόνατος;φυσικοθεραπεία;αποκατάσταση;Anterior cruciate ligament (ACL);biomechanics;physiotherapy;rehabilitation |
Description: | Πτυχιακή εργασία--Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας--Τμήμα Φυσιοθεραπείας,2015--7181 |
URI: | http://195.251.240.227/jspui/handle/123456789/12954 |
Item type: | bachelorThesis |
General Description / Additional Comments: | Πτυχιακή |
Subject classification: | Anterior cruciate ligament.--Treatment Physical therapy Ρήξη πρόσθιου χιαστή--Θεραπεία Φυσικοθεραπεία |
Item language: | el |
Item access scheme: | account |
Institution and School/Department of submitter: | Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας/ Τμήμα Φυσιοθεραπείας |
Publication date: | 2015-10-22 |
Bibliographic citation: | <<ΙΩΑΝΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ>>, <<ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΡΗΞΗ ΠΡΟΣΘΙΟΥ ΧΙΑΣΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ>>, <<Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας/ Τμήμα Φυσιοθεραπείας>>, <<Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης>>, <<2015>> |
Abstract: | Η άρθρωση του γόνατος αποτελεί αν όχι την σημαντικότερη, μία από τις σημαντικότερες αρθρώσεις του σώματος. Το γόνατο είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ λεκάνης και κάτω άκρων καθώς μεταφέρει όλες τις ασκούμενες στο σώμα δυνάμεις στα κάτω άκρα και ειδικότερα στην ποδοκνημική άρθρωση. Αποτελείται από δύο μικρότερες αρθρώσεις την κνημομηριαία και την επιγονατιδομηριαία άρθρωση. Η ανάγκη σταθερότητας αλλά και κίνησης του γόνατος καλύπτεται από το εγγύς μυϊκό και συνδεσμικό στοιχείο της περιοχής. Πράγματι, πολλοί μύες ενεργούν στο γόνατο ή συνεισφέρουν με την δράση τους ση σταθερότητά του. Μερικοί από αυτούς είναι ο τετρακέφαλος μηριαίος (με τις τέσσερις κεφαλές του), ο τείνων την πλατεία περιτονία, οι ισχιοκνημιαίοι, ο γαστροκνήμιος, ο πελματικός και ο ιγνυακός.
Όσον αφορά το θυλακοσυνδεσμικό στοιχείο αυτό αποτελείται κυρίως από τους δύο χιαστούς συνδέσμους – πρόσθιο και οπίσθιο, από τους δυο πλάγιους – έσω και έξω – τον αρθρικό θύλακο, τους δύο μηνίσκους – έσω και έξω –και άλλους συνδέσμους όπως ο επιγονατιδικός, οι καθεκτικοί της επιγονατίδας κ.α. Η αιμάτωση του γόνατος γίνεται κατά κύριο λόγο στη νιγνυακή αρτηρία, ενώ τα νεύρα που το νευρώνουν είναι το μηριαίο, το θυροειδές, το άνω γλουτιαίο, το ισχιακό, το κνημιαίο και το περονιαίο.
Για την κατανόηση της εμβιομηχανικής του γόνατος απαραίτητη προϋπόθεση είναι η γνώση της κινητικής και της κινηματικής. Η πρώτη αφορά δυνάμεις που δρουν στην άρθρωση και η δεύτερη τις κινήσεις που συμβαίνουν στην άρθρωση και στα τρία επίπεδα κίνησης. Το γόνατο εκτελεί κινήσεις και στα τρία επίπεδα κινήσης: στο μετωπιαίο, στο οβελιαίο και στο εγκάρσιο. Σπουδαίο ρόλο στην άρθρωση του γόνατος παίζει η επιγονατίδα καθώς αυξάνει την δύναμη ή την ροπή του τετρακέφαλου, προστατεύει τις αρθρικές επιφάνειες των μηριαίων κονδύλων κατά την κάμψη του γόνατος, μειώνει την πίεση και κατανέμει ομοιόμορφα τις δυνάμεις στο μηριαίο και προστατεύει τον τένοντα του τετρακεφάλου από την εφαρμογή καταστρεπτικών συμπιεστικών δυνάμεων όταν το γόνατο κάμπτεται με αντίσταση.
Όσον αφορά τους τραυματισμούς του γόνατος τη μεγαλύτερη συχνότητα, περίπου 40 – 50%, εμφανίζει η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Αιτίες πρόκλησης του είναι περιβαλλοντικοί, ανατομικοί, ορμονικοί παράγοντες και νευρομυϊκά αίτια. Ο χιαστός ρηγνύετε μετά από άμεση επαφή, π.χ σύγκρουση με αντίπαλο (άμεσος τραυματισμός) ή χωρίς επαφή, π.χ μετά από πτώση. Τα αθλήματα με την μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης ρήξης πρόσθιου χιαστού είναι το ποδόσφαιρο (54,5%), το χάντμπολ (47%) και το μπάσκετ (36%).
Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εξέταση και τις απεικονιστικές εξετάσεις (μαγνητική, ακτινογραφία). Τα συμπτώματα είναι εμφανή από την πρώτη στιγμή του τραυματισμού και τα κυριότερα είναι το οίδημα και η αίσθηση του ασθενή ότι το πόδι του «κρέμεται». Η αντιμετώπιση της ρήξης είναι συντηρητική ή χειρουργική και ακολουθείται ανάλογα τον ασθενή.
Οποιαδήποτε αντιμετώπιση και να ακολουθηθεί η φυσιοθεραπεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι στην αντιμετώπιση της ρήξης πρόσθιου χιαστού. Αυτή διακρίνεται σε προεγχειρητική και μετεγχειρητική. Σημαντικό κομμάτι της φυσικοθεραπείας είναι η αξιολόγηση του περιστατικού καθώς δίνει την ακριβή εικόνα της κάκωσης και όλων των ελλειμμάτων που παρουσιάζει ο ασθενής (π.χ κίνησης ή δύναμης). Η προεγχειρητική φυσικοθεραπεία είναι υπεύθυνη για την καλύτερη δυνατή κατάσταση του ασθενή μετά από την χειρουργική επέμβαση καθώς επιδιώκει να προετοιμάσει τον ασθενή σωματικά αλλά και ψυχολογικά για το χειρουργείο.
Μετά την επέμβαση η φυσικοθεραπεία καλείται να οδηγήσει τον ασθενή στη πλήρη αποκατάσταση του, ενώ σε περίπτωση αθλητή στόχος είναι να επανέλθει το συντομότερο δυνατό στις αθλητικές δραστηριότητες. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι η ηλεκτροθεραπεία, η κρυοθεραπεία, η κινησιοθεραπεία, η περίδεση και διάφορες άλλες φυσικοθεραπευτικές τεχνικές (π.χ manual therapy).
Συνοψίζοντας, η φυσικοθεραπεία είναι πολύ σημαντική μετά από ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου καθώς με τα μέσα και τις τεχνικές που διαθέτει συμβάλει τόσο στην αποκατάσταση του ασθενή όσο και στην επάνοδό του στις καθημερινές δραστηριότητες και λειτουργίες. The knee joint is, if not the most important, one of the most important joints of the human body. The knee is the linchpin between the pelvis and the lower limbs as it transmits all the forces that occur on the body, towards the lower limbs and especially towards the ankles. It consists of two smaller joints, the stifle joint and the patellofemoral joint. The need for stability and movement of the knee is being answered by the close-by muscle and commissural elements of the area. Indeed, a lot of muscles act upon the knee or contribute through their action on its stability. Some of them are, the quadriceps (consisting of four smaller muscles), the tensor of fascial lata, the posterior muscles of the femur, the gastrocnemius, the soleus and the popliteal. As far as the ligaments and the articular capsule are concerned, it consists mostly of the two cruciate ligaments – anterior and posterior -, the two side ligaments – outer and inner -, the articular link, the two meniscus – inner and outer – and other ligaments such as the patellar, the ligaments of the kneecap and other. The perfusion of the knee mostly occurs through the popliteal artery, whereas the fibers that innervate it are, the femoral, the thyroid, the upper glutaeus, the sciatic, the tibialis and the peroneus. In order to understand the biomechanics of the knee, it is imperative to be familiar with the terms of kinetics and kinematics. The first one deals with forces which are pulled on the joint and the second one deals with the movements that occur on the joint during all three stages of movement. The knee moves on all three stages of movement: on the frontal, the sagittal and the transverse. The kneecap has an important role for the knee as it augments the force or the aptitude of the quadriceps, it protects the articular surfaces of the femoral knuckle when the knee flexes, it reduces the pressure and distributes the forces on the femoral and it protects the quadriceps hamstring from catastrophic compressive forces when the knee flexes with resistance. When it comes to knee injuries, fracture of the anterior knee ligament is the most common with a 40-50% of frequency. Factors which might cause fracture of the ACL are environmental, anatomical, hormonal as well as neuromuscular causes. The ligament can be injured through contact e.g. clash with the opponent (in contests) or without contact, e.g. after falling. Sports which show the highest frequency rates of fracture of the ACL are football (54,4%), handball (47%) and basketball (36%). Diagnosis is based on clinical exams and imaging exams (MRI, radiography). Symptoms appear from the first minute of the injury and are mostly, the edema and the feeling the injured person has that their knee is not stable. Treatment of the fracture can be either with or without surgery, which depends on each patient’s needs. Whichever the treatment chosen, physiotherapy is an integral part of the whole process of dealing with the fracture of the ACL. Physiotherapy can be divided in two categories, the preoperative and postoperative. Accessing the patient is a very important part of physiotherapy as it can provide with an exact idea of the extent of the injury, as well as the disadvantages shown by the patient (e.g. movement or strength). Preoperative physiotherapy helps to keep the patient in a good physical condition after the surgery as it seeks to prepare them physically and psychologically for the operation. After the operation physiotherapy may lead the patient towards full rehabilitation, in the case of the patient being an athlete the goal of the physiotherapies is to return him as soon as possible to his sporting activities. The means used for physiotherapy are: electrotherapy, cryotherapy, kinesiotherapy, taping and other physiotherapeutic techniques (e.g. manual therapy). Summarizing, physiotherapy is very important after rapture of the ACL as through its means and techniques it can contribute towards the patient’s rehabilitation as well as his return to everyday activities. |
Table of contents: | Περιεχόμενα ΠΕΡΙΛΗΨΗ 7 ABSTRACT 8 ΠΡΟΛΟΓΟΣ 11 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ 12 ΕΙΣΑΓΩΓΗ 13 ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ 15 ΑΝΑΤΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 16 Οστεολογία 16 Συνδεσμολογία 19 Μυολογία 25 Αιμάτωση γόνατος 30 Νεύρωση γόνατος 31 ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΟΝΑΤΟΣ 33 Κινηματική 34 Εύρος κίνησης (ROM) 35 Κίνηση αρθρικών επιφανειών 39 Επιγονατιδομηριαία Άρθρωση 41 Κινητική 42 Δυνάμεις που ασκούνται στην κνημομηριαία άρθρωση κατά την βάδιση 43 Δυνάμεις που ασκούνται στην επιγονατιδομηριαία 44 Ροπή των μυών που ενεργούν στο γόνατο 45 Ο ρόλος της επιγονατίδας 45 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΊ ΠΑΡΆΓΟΝΤΕΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΎ ΤΟΥ ΠΡΌΣΘΙΟΥ ΧΙΑΣΤΟΎ 46 Περιβαλλοντικοί παράγοντες 47 Ανατομικοί παράγοντες 48 Ορμονικοί παράγοντες 49 Νευρομυϊκοί παράγοντες 49 Μηχανισμός κάκωσης με άμεσο τραυματισμό (με επαφή) 50 Μηχανισμός κάκωσης έμμεσου τραυματισμού (χωρίς επαφή) 51 ΔΙΆΓΝΩΣΗ 53 ΣΥΜΠΤΏΜΑΤΑ 54 ΘΕΡΑΠΕΊΑ- ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ 54 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΉ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ 54 Αντενδείξεις χειρουργικής αντιμετώπισης 55 ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ 57 ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ 58 Λήψη ιστορικού 59 Παρατήρηση 59 Διαφορική διάγνωση 60 Ψηλάφηση 60 Έλεγχος εύρους κίνησης (ROM) 61 Έλεγχος μυϊκής δύναμης 61 Νευραγγειακός έλεγχος 62 Ειδικές δοκιμασίες - Ειδικά tests 64 Λειτουργικές δοκιμασίες 71 ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΉ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΊΑ 72 ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΉ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΊΑ 74 Εύρος κίνησης 76 Μυϊκή δύναμη 76 Ιδιοδεκτικότητα 78 Νάρθηκες 80 Φυσικοθεραπευτικά μέσα παρέμβασης 81 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΠΛΑΝΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ 88 Αξιολόγηση 89 Ιστορικό 89 Συζήτηση με τον ασθενή 89 Παρατήρηση 90 Ψηλάφηση 90 Εύρος κίνησης 91 Μυϊκή δύναμη 91 Ειδικές δοκιμασίες 92 Λειτουργικές δοκιμασίες 92 ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΉ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΊΑ 92 ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΉ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΊΑ 92 Φάση 1: Άμεσα μετεγχειρητικά Ημέρες 1-7 93 Φάση 2: Πρώιμη αποκατάσταση - Εβδομάδες 2-4 96 Φάση 3: Ελεγχόμενη κινητοποίηση – Εβδομάδες 4-10 97 Φάση 4: Προκεχωρημένη δραστηριότητα – Εβδομάδες 10-16 98 Φάση 5: Επιστροφή σε δραστηριότητες – Μήνες 6 – 12 99 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 101 Βιβλιογραφία 102 |
Advisor name: | ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ , ΘΩΜΑΣ |
Examining committee: | ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ, ΘΩΜΑΣ |
Publishing department/division: | Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας/ Τμήμα Φυσιοθεραπείας |
Publishing institution: | teithe |
Number of pages: | 105 |
Appears in Collections: | Πτυχιακές Εργασίες |
Files in This Item:
There are no files associated with this item.
Please use this identifier to cite or link to this item:
This item is a favorite for 0 people.
http://195.251.240.227/jspui/handle/123456789/12954
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.