Διερεύνηση της αξιοποίησης των υπολειμμάτων από θερμική επεξεργασία αποβλήτων (Bachelor thesis)

Γκαραγκούνη, Καλλιόπη


Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorΓκαραγκούνη, Καλλιόπηel
dc.date.accessioned2022-07-17T12:55:44Z-
dc.date.available2022-07-17T12:55:44Z-
dc.identifier.urihttp://195.251.240.227/jspui/handle/123456789/14989-
dc.descriptionΜεταπτυχιακή εργασία -Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής - Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων,2019 (α/α 11041)el
dc.rightsDefault License-
dc.subjectΟλική ικανότητα ανταλλαγής κατιόντωνel
dc.subjectTotal cation exchange capacityen
dc.subjectθερμική επεξεργασίαel
dc.subjectthermal processen
dc.subjectΈλεγχος πορώδουςel
dc.subjectPore controlen
dc.subjectΜετρήσεις ζ – δυναμικούel
dc.subjectMeasurements of ζ potentialen
dc.subjectβιοεξανθρακώματαel
dc.subjectbiocharsen
dc.titleΔιερεύνηση της αξιοποίησης των υπολειμμάτων από θερμική επεξεργασία αποβλήτωνel
heal.typebachelorThesis-
heal.type.enBachelor thesisen
heal.generalDescriptionΠτυχιακή εργασίαel
heal.classificationΒιοεξανθράκωμαel
heal.classificationBiocharen
heal.classificationΑνακύκλωση (Απόβλητα)el
heal.classificationRecycling (Waste, etc.)en
heal.identifier.secondary11041-
heal.languageel-
heal.accessaccount-
heal.recordProviderΣχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής - Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμωνel
heal.publicationDate2019-05-30-
heal.bibliographicCitationΓκαραγκούνη, Κ. (2019). Διερεύνηση της αξιοποίησης των υπολειμμάτων από θερμική επεξεργασία αποβλήτων. (Πτυχιακή εργασία). Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος.el
heal.abstractΣτόχος της παρούσας διπλωματικής διατριβής ήταν η διερεύνηση πιθανών εναλλακτικών τρόπων αξιοποίησης των υπολειμμάτων από θερμική επεξεργασία αποβλήτων. Τα εξεταζόμενα βιοεξανθρακωμάτων προέκυψαν έπειτα από θερμική επεξεργασία οργανικών, ζωικών αποβλήτων. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε διακριτά στάδια. Αρχικά χαρακτηρίστηκε το είδος και η δομή των βιοεξανθρακωμάτων, στο δεύτερο στάδιο εξετάστηκε η χρήση κάθε βιοεξανθρακώματος σαν προσροφητικό μέσο και τέλος, στο τρίτο στάδιο, ελέγχθηκε η χρήση τους σαν μέσο λίπανσης του εδάφους. Για την εξέταση και το χαρακτηρισμό των βιοεξανθρακωμάτων πραγματοποιήθηκαν οι ακόλουθες αναλυτικές τεχνικές με τη σειρά που αναφέρονται: Ολική ικανότητα ανταλλαγής κατιόντων (Ι.Κ.Α ή C.E.C) Έλεγχος πορώδους (Β.Ε.Τ) Μετρήσεις ζ – δυναμικού Περίθλαση ακτίνων Χ (XRD) Ηλεκτρονική μικροσκοπία σάρωσης (SEM) Φασματοσκοπία ενεργειακής διασποράς (EDS) Στοιχειακή ανάλυση CHNS Προσδιορισμός της συγκέντρωσης των αφομοιούμενων ιχνοστοιχείων με τη μέθοδο DTPA. Ο έλεγχος της προσροφητικής τους ικανότητας, πραγματοποιήθηκε σε υδατικά διαλύματα γνωστής συγκέντρωσης διαφόρων ουσιών. Επιλέχθηκε να μελετηθεί η προσρόφηση σε διάλυμα μπλε του μεθυλενίου γιατί ως χρωστική ενδείκνυται η χρήση της για μια τέτοιου είδους παρατήρηση. Με τον ίδιο τρόπο μελετήθηκε η απόδοση της προσρόφησης σε διαλύματα φαινόλης, που αποτελεί έναν συνηθισμένο, επικίνδυνο οργανικό ρύπο, ο οποίος συναντάται στα υγρά απόβλητα αλλά και σε νερά χρήσης, οπότε η καλή απόδοση απομάκρυνσης θα σήμαινε ότι το συγκεκριμένο εξανθράκωμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για παρόμοιους σκοπούς. Τέλος, η προσρόφηση σε διάλυμα χουμικών ενώσεων μελετήθηκε διότι τα χουμικά είναι εν δυνάμει τοξικά επειδή δημιουργούν σύμπλοκα με μέταλλα και οργανοχλωριωμένες ενώσεις. Επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι κατά την χλωρίωση νερού με υψηλή περιεκτικότητα σε χουμικές ενώσεις μπορεί να προκύψουν διάφορα καρκινογόνα παράγωγα γνωστά με τον όρο «παραπροϊόντα απολύμανσης». Οπότε, αν τα μελετούμενα βιοεξανθρακώματα λειτουργούσαν αποδοτικά με την προσρόφηση των χουμικών ενώσεων θα μπορούσε να προταθεί μια πιθανή χρήση τους για φίλτρανση του νερού. Δημιουργήθηκαν οι καμπύλες αναφοράς για κάθε προσροφούμενη ουσία και σε χρόνο επτά ημερών εξετάστηκε σε καθημερινή βάση η απόδοση της προσρόφησης με την αναλυτική μέθοδο μέτρησης φασματοσκοπίας υπεριώδους ορατού (UV-VIS). Για τη μελέτη των αγρονομικών χαρακτηριστικών τους και της χρήση τους ως εδαφοβελτιωτικά, έγινε έλεγχος της απόδοσης τους ως λιπαντικά μέσα για τον εμπλουτισμό του εδάφους για την καλλιέργεια λαχανικών. Εξετάστηκε η ριζοβολία και η ανάπτυξη σε τρία φυτικά είδη και συγκεκριμένα εξετάστηκαν ποικιλίες λαχανικών, τομάτας, σπανακιού και μαρουλιού. Οι φυτεύσεις πραγματοποιήθηκαν σε συνδυασμό του κάθε βιοεξανθρακώματος σε αναλογίες 0, 1:2 & 1:10 με τρία εμπορικά εδαφικά υποστρώματα: άμμο, περλίτη και τύρφη. Από τη μελέτη της προσρόφησης, καλύτερο προσροφητικό υλικό αποδείχτηκε το βιοεξανθράκωμα από απόβλητο βιομηχανίας δέψης, το οποίο είχε υποστεί πυρόλυση σε ανοξικό κλίβανο για 12h ώρες (Β12). Το συγκεκριμένο βιοεξανθράκωμα παρουσίασε τη μεγαλύτερη ειδική επιφάνεια και το πιο αρνητικό ζ δυναμικό φορτίο. Σε αυτό προσμετρείται και το φορτίο που έφεραv οι προσροφητικές ουσίες, γιατί η απόδοση απομάκρυνσης για το μπλε του μεθυλενίου ήταν γύρω στο 40% ενώ για τα χουμικά ήταν 15% και για τη φαινόλη 2%. Από το στατιστικό έλεγχο για τη ριζοβολία το καταλληλότερο εμπορικό υπόστρωμα ήταν η τύρφη σε συνδυασμό με το βιοεξανθράκωμα Β12, πιθανότατα επειδή εμφάνισε μεγαλύτερη συγκέντρωση αφομοιώσιμων ιχνοστοιχείων έναντι των άλλων δύο και αυτό ωφέλησε την εκκίνηση της βλάστησης των σπόρων. Η ανάπτυξη κρίθηκε μεμονωμένα για κάθε φυτικό είδος εξαιτίας των γενετικών καταβολών του. Η τομάτα και το σπανάκι ευδοκίμησαν στην τύρφη και είχαν υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης με την προσθήκη του βιοεξανθρακώματος από απόβλητα από βιομηχανίας δέψης που αδρανοποιήθηκαν στον ανοξικό πυρολιτικό κλίβανο, για 1h (Β1) σε αναλογία 1:2. Το μαρούλι ευνοήθηκε από την προσθήκη του βιοεξανθρακώματος Β12 στην άμμο, επίσης σε αναλογία 1:2.el
heal.abstractThe main goal of this diploma thesis was studying possible alternative ways of using biochars produced by heating treatment of organic, animal waste. The study was conducted in distinct stages. At first the type and structure of the biochars had to be specified, in the second stage the use of each biochar was examined as adsorbent and finally, in the third stage, their use as a soil fertilizer was tested. For the examination and characterization of biochars, the following analytical techniques were performed with the following order: Total cation exchange capacity (C.E.C) Pore control (BET) Measurements of ζ potential X-ray diffraction (XRD) Scanning electron microscopy (SEM)Energy dispersion spectroscopy (EDS) Elemental analysis of CHNS Determination of the concentration of assimilated trace elements by the DTPA method. Controlling their adsorption capacity was carried out in aqueous solutions with a known concentration of various substances. It was chosen to study the adsorption in a methylene blue solution because as a pigment it is recommended to be used for such an observation. In the same way, the adsorption performance in phenol solutions has been studied, since phenol is a common, dangerous organic pollutant, which is found in both wastewater and water for use, so good removal efficiency would mean that the particular char can also be used for similar purposes. Finally, adsorption in solutions of humic compounds was studied, because humic substances are potentially toxic when they react with metals and organochlorine compounds. Scientific researches have shown that when chlorinating water with a high content of humic compounds, various carcinogenic derivatives known as "disinfecting by-products" can be produced. So if the studied biochars were efficient in the adsorption of the humic compounds, a possible water filtering use could be proposed. Reference curves have been generated for each adsorbed substance and for seven days the adsorption performance was analyzed on a daily basis using the analytical method of ultraviolet- visible spectroscopy (UV-VIS). For the study of their agronomic characteristics and their use as soil improvers, their performance has been checked as soil enriching fertilizers for growing vegetables. Rooting and growth were examined in three plant species and in particular tomatoes, spinach and lettuce. The plantings were carried out in combination of each bio-carbon in proportions of 0, 1:2 & 1:10 with three commercial soil substrates: sand, perlite and peat. From the adsorption study, the best sorbent was found to be the biochar from a tannery waste which had been cracked in anoxic furnace for 12 hours (B12). This biochar showed the largest specific surface area and the most negative ζ potential charge. The charge of the adsorbents was also added, because the adsorption efficiency for methylene blue was around 40%, while for humic was 15% and for phenol 2%. From the statistical test for rooting, the most suitable commercial substrate was peat in combination with biochar B12, probably because it showed a higher concentration of digestible trace minerals than the other two and this gave seed germination. Growth was judged individually for each plant species due to its genetic origin. Tomato and spinach flourished on the peat and had a higher growth rate by adding the biochar from tannery industry waste that was inactivated in the anoxic pyrolytic furnace for 1 hour (B1) in a 1:2 ratio. Lettuce was favored by the addition of biochar B12 to the sand, also in a 1:2 ratioen
heal.advisorNameΣαμαράς , Πέτροςel
heal.committeeMemberNameΣαμαράς, Πέτροςel
heal.academicPublisherΣχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής - Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμωνel
heal.academicPublisherIDihu-
heal.numberOfPages92-
heal.fullTextAvailabilitytrue-
heal.type.elΠροπτυχιακή/Διπλωματική εργασίαel
Appears in Collections:Μεταπτυχιακές Διατριβές

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
GKARAGKOUNI.pdf4.44 MBAdobe PDFView/Open



 Please use this identifier to cite or link to this item:
http://195.251.240.227/jspui/handle/123456789/14989
  This item is a favorite for 0 people.

Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.