Eureka! Institutional Repository

Η οικονομική κρίση σε συνάρτηση με τη γήρανση του πληθυσμού και την τρέχουσα πανδημία του Covid-19, εκτόξευσαν την ζήτηση υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης κυρίως για τις ηλικίες άνω των 65 ετών. Αυτά τα συμβάντα συνεπακόλουθα αύξησαν το φόρτο εργασίας και το εργασιακό άγχος των νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία, δεδομένων των υφιστάμενων ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές. Σκοπός της παρούσας ερευνητικής μελέτης ήταν η διερεύνηση του άγχους των νοσηλευτών ως απόρροια της υπέρμετρης αύξησης των ασθενών στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα και συγκεκριμένα στο Ι.Γ.Ν.Θ (ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ). Μέθοδος: Στην παρούσα μελέτη επιλέχθηκε η χρήση του «Nursing Stress Scale (ENSS)» των French et al. (2000), με σκοπό τη μέτρηση του εργασιακού άγχους των νοσηλευτών ενός δημόσιου νοσηλευτικού ιδρύματος. Στη μελέτη συμμετείχαν 100 νοσηλευτές όλων των βαθμίδων, από όλα τα τμήματα-κλινικές του Νοσοκομείου. Συμπεράσματα: Συμπερασματικά διαπιστώθηκε ότι, πλήθος καταστάσεων εντός του νοσοκομειακού περιβάλλοντος δύνανται να προκαλέσουν πάρα πολύ, πολύ, μέτριο, λίγο, ή καθόλου άγχος στους νοσηλευτές στο χώρο της υγείας. Συγκεκριμένα, πολύ άγχος προκαλεί στους νοσηλευτές ο υπέρμετρος φόρτος εργασίας, δεδομένης της αύξησης του αριθμού των ασθενών και των ελλείψεων σε επίπεδο στελέχωσης και υποδομών. Ο φόρτος εργασίας δεν επιτρέπει στους νοσηλευτές να ασκήσουν τα νοσηλευτικά τους καθήκοντα και να παράσχουν υψηλής ποιότητας φροντίδα στους ασθενείς τους, τόσο σε νοσηλευτικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι ο φόβος για την πρόκληση πιθανού σφάλματος κατά την θεραπευτική φροντίδα του ασθενούς και της απόδοσης ευθυνών, ή η πιθανή έκθεσή τους σε κινδύνους φαίνεται να ενισχύει τα επίπεδα άγχους των νοσηλευτών. Από την άλλη πλευρά, αντίστοιχα πολύ άγχος προκαλεί η ανεπαρκής πληροφόρηση για την κατάσταση ενός ασθενούς από τον θεράποντα ιατρό, η μειωμένη παροχή βοήθειας λόγω φόρτου εργασίας, η μη σταθερή νοσηλευτική στελέχωση του Νοσοκομείου και ο μη ορθός προγραμματισμός, η αύξηση των ασθενών και ο μειωμένος αριθμός κλινών για νεοεισερχόμενους ασθενείς, όπως και η διαρκής επαφή με την οικογένεια των ασθενών. Ωστόσο, λιγότερο άγχος φαίνεται να προκαλεί η άσκηση κριτικής και η συνεργασία με άλλους συναδέλφους εκτός του εργασιακού περιβάλλοντος.