Μετανάστες και εκπαίδευση στην Ελλάδα μετά το 1990.

Abstract

Η παρούσα εργασία στοχεύει να συγκεντρώσει και να συνοψίσει τα διαθέσιµα στοιχεία και δεδοµένα για την εκπαίδευση των µεταναστών στη χώρα µας. Η εργασία αποτελείται από τέσσερεις ενότητες. Η εργασία ξεκινάει µε την ανάλυση της πολυπολιτισµικής εκπαίδευσης, ως το πλέον δοκιµασµένο µοντέλο εκπαίδευσης σε ετερογενείς µαθητικούς πληθυσµούς, σε συνάρτηση µε την εκπαίδευση των µεταναστών και την παρουσίαση των πιο διαδεδοµένων µοντέλων εκπαίδευσης που υλοποιήθηκαν ανά τον κόσµο. ∆ε θα µπορούσε να λείπει και η αναφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές που ακολουθεί εφόσον η Ελλάδα λειτουργεί ως κοµµάτι της είτε ταυτιζόµενη µε υπάρχουσες πολιτικές είτε συνδιαµορφώνοντας το τοπίο στο οποίο εφαρµόζονται εκπαιδευτικές πολιτικές. Αφού παρουσιαστεί το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο οι παιδαγωγοί υλοποιούν εκπαιδευτικές πρακτικές και θεµελιώνουν θεωρίες µάθησης, επιχειρείται η ανάγνωση της ελληνικής πραγµατικότητας µε την παρουσίαση και την κριτική της µεταναστευτικής πολιτικής και του θεσµικού πλαισίου για την εκπαίδευση αλλόγλωσσων µαθητών. ∆ιαχωρίζουµε τον αλλόγλωσσο πληθυσµό στους οικονοµικούς µετανάστες, τη µουσουλµανική µειονότητα της Θράκης, τους παλιννοστούντες, και τους Αθίγγανους προκειµένου να αξιοποιηθούν τα διαθέσιµα στοιχεία για την κάθε οµάδα χωρίς όµως να συγχέουµε ανόµοιους πληθυσµούς. Τέλος, µε τα συµπεράσµατα αυτής της µελέτης, κατατίθενται προτάσεις όχι µόνο για την αντιµετώπιση των αλλόγλωσσων µαθητών αλλά και για τη στάση του σχολείου και των παιδαγωγών ευρύτερα προκειµένου να διαµορφώνονται και µέσα από τη διαδικασία της µάθησης κριτικοί πολίτες.