Υπογονιμότητα - Εξωσωματική γονιμοποίηση: Ηθικά διλήμματα και προβλήματα

Abstract

Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή αποτελεί τομέα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας που γνώρισε τη μεγαλύτερη και ταχύτερη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Στις μέρες μας, όλο και περισσότερα ζευγάρια αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της στειρότητας. Αυτό μπορεί να οφείλεται στη γενικότερη φθορά της δημόσιας υγείας που χαρακτηρίζει τις «αναπτυγμένες» κοινωνίες. Μια σπίθα ελπίδας σε αυτά τα ζευγάρια ήρθαν να δώσουν οι διάφορες μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση, εξαιτίας της οποίας μεγάλος αριθμός ζευγαριών απέκτησε αυτό που τόσο ποθούσε. Το ζευγάρι που θα προβεί σε αυτή την μέθοδο γονιμοποίησης θα πρέπει να γνωρίζει και τους κινδύνους που εγκυμονούν, σχετικά με την ακεραιότητα της μητέρας και του ίδιου του παιδιού. Η κοινωνική αντιμετώπιση ως προς αυτή τη μέθοδο γονιμοποίησης δεν είναι πάντα θετική. Συχνά κριτικάρουν την επιστήμη και τους ίδιους τους υποψήφιους γονείς. Αμυντική είναι και η στάση που λαμβάνει η εκκλησία, υπογραμμίζοντας ότι η απόκτηση παιδιού δε θα πρέπει να επηρεάζεται από μη φυσικούς και άρα ανορθόδοξους παράγοντες. Από την άλλη ο νόμος είναι πιο θετικός, επισημαίνοντας όμως λεπτομέρειες που θα πρέπει να τηρηθούν, προκειμένου να συμβαδίζει η εξωσωματική γονιμοποίηση με τη νομοθεσία της χώρας. Η βιβλιογραφία βρίθει μελετών οι οποίες υποδηλώνουν τις αιτίες και τη θεραπεία της ανδρικής και γυναικείας υπογονιμότητας. Είναι σημαντικό να ερευνηθεί η έκταση των ψυχολογικών και συναισθηματικών συνεπειών που αντιμετωπίζουν τα άτομα αυτά, όταν οι προσδοκίες, οι αξίες και τα πιστεύω τους δοκιμάζονται από δυσκολίες στην επίτευξη της αναπαραγωγής.