Προβλήματα χρόνιων κατακεκλιμένων ασθενών

Abstract

Σε πολλές περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία η παραμονή του ασθενούς στο κρεβάτι προκειμένου να αναρρώσει. Αυτό μπορεί να διαρκέσει μερικές ημέρες, μπορεί όμως να έχει και χρόνια διάρκεια. Τότε μιλάμε για έναν χρόνιο κατακεκλιμένο ασθενή. Τα εγκεφαλικά επεισόδια, το γήρας, η χρόνια εξασθένιση, σοβαροί τραυματισμοί και οι νευροιμυϊκές διαταραχές είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε περιόδους ακινητοποίησης (ένα μέρος του σώματος καθίσταται αδύνατον να κινηθεί) του ασθενή. Η ακινητοποίηση επιδρά και δημιουργεί πολλά προβλήματα σε όλα τα συστήματα του ανθρώπου, κυρίως στο καρδιαγγειακό σύστημα, στο αναπνευστικό, στο γαστρεντερικό, στο μυοσκελετικό σύστημα, στο ουροποιητικό, στο δέρμα, όπως επίσης πολλές επιπτώσεις έχει στον εγκέφαλο του ασθενή και στον ψυχολογικό τομέα. Στα προβλήματα που προκαλούνται από τον περιορισμό της φυσιολογικής κίνησης περιλαμβάνονται οι τραυματισμοί λόγω πίεσης, η πνευμονία, η απώλεια οστικής μάζας και η μόνιμη απώλεια της λειτουργίας του ακινητοποιημένου μέλους. Η παρέμβαση του νοσηλευτή κρίνεται απαραίτητη. Ο νοσηλευτής πρέπει να φροντίσει τη διατροφή, τη σωματική υγιεινή, την ψυχολογία του, καθώς και να αποκαταστήσει τα προβλήματα υγείας του, έτσι ώστε να εξασφαλίσει στον ασθενή έναν όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο ζωής. Ο χρόνιος κατακεκλιμένος ασθενής βιώνει ίσως μία από τις δυσκολότερες καταστάσεις που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος. Είναι πολύ σημαντική η διδασκαλία των μελών της οικογένειας για τη συμμετοχή τους στην επίλυση των προβλημάτων του κατακεκλιμένου ασθενή. Ταυτόχρονα με τον πάσχοντα αλλάζει και η δική τους ζωή και δέχονται κάθε διδασκαλία που θα μπορούσε να προσφέρει βοήθεια στον αγαπημένο τους. Στην περίπτωση ενός χρόνιου κατακεκλιμένου ασθενή, το τρίπτυχο νοσηλευτής – ασθενής – οικογένεια οφείλει να είναι σε συνεχή συνεργασία, ώστε να βελτιώνεται η ψυχοκοινωνικοσωματική υγεία του ασθενή.