Οστεοπόρωση: Πρόληψη - Θεραπεία και νοσηλευτική αντιμετώπιση

Abstract

Η οστεοπόρωση είναι ένα μεταβολικό νόσημα το οποίο μειώνει τη μηχανική αντοχή του οστίτη ιστού, με συνέπεια τον αυξημένο κίνδυνο για κατάγματα. Τα οστά είναι όργανα του ερειστικού συστήματος των οποίων η πρωταρχική βιολογική σκοπιμότητα είναι η στήριξη και η κίνηση υπακούοντας σε μηχανικά ερεθίσματα, τα οποία εξασκούνται στα οστά από το σωματικό βάρος και από τους μύες. Κορυφαία οστική μάζα ονομάζουμε τη μέγιστη κατά τη διάρκεια της ζωής αποκτώμενη οστική μάζα. Οι παράγοντες που τη ρυθμίζουν είναι γενετικοί, διατροφικοί, μηχανικοί και ορμονικοί. Επειδή ο αριθμός των ασθενών που πάσχουν από οστεοπόρωση είναι μεγάλος και αυξάνεται συνέχεια, πρέπει να βρεθούν αποτελεσματικές, απλές διαγνωστικές μέθοδοι και προληπτικές αγωγές. Σημαντικό επίσης είναι να υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός ιατρών και νοσηλευτών, σωστά καταρτισμένων που να είναι σε θέση να βοηθήσουν τους ασθενείς αυτούς. Κύριος ρόλος του νοσηλευτή είναι να ευαισθητοποιήσει τον πληθυσμό σχετικά με το νόσημα και τις δυσάρεστες συνέπειές του, έτσι ώστε να λάβει μέτρα πριν την εμφάνισή του. Στόχος του νοσηλευτή στον οστεοπορωτικό ασθενή είναι να παρέμβει για την ψυχολογική του υγεία και ευεξία, για την ανακούφισή του από τον πόνο και για την ενθάρρυνσή του για αυτονομία, ώστε να διατηρήσει τη λειτουργικότητά του σε υψηλά επίπεδα. Η κύρια προσπάθεια επομένως στην κατεύθυνση της πρόληψης, είναι η ενίσχυση της κορυφαίας οστικής μάζας από την παιδική ηλικία, με δίαιτα πλούσια σε ασβέστιο, με σωματική άσκηση και με αποφυγή καταχρήσεων καφέ, καπνού, οινοπνεύματος και υπερβολική λήψη πρωτεϊνών με τις τροφές.