Νεφρολιθίαση - Νοσηλευτικές παρεμβάσεις

Abstract

Η λιθίαση εμφανίζεται ως η συχνότερη πάθηση του ουροποιητικού συστήματος. Η μεγαλύτερη συχνότητα εμφανίζεται στην ηλικία των 30 – 40 ετών, είναι δυνατόν όμως να παρατηρηθεί και στην παιδική, εξαιτίας της κακής διατροφής των παιδιών. Οι περισσότεροι από τους λίθους σχηματίζονται στους νεφρούς, ενώ σε μικρότερο ποσοστό στα άλλα τμήματα της αποχετευτικής μοίρας. Η αυτόματη αποβολή του λίθου εξαρτάται από το μέγεθος, το είδος του και από τη συνύπαρξη ή μη αποφρακτικών παθήσεων της αποχετευτικής μοίρας. Είναι περισσότερο συχνή στους άντρες παρά στις γυναίκες, και σπανίζει στους νέγρους σε αντίθεση με τους λευκούς. Η διαπίστωση της υποκείμενης ανωμαλίας διευκολύνει το σχεδιασμό μιας κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης, που περιλαμβάνει και προφύλαξη από την επανεμφάνιση σχηματισμού λίθων. Είναι ανάγκη να διερευνηθεί η αιτία του σχηματισμού λίθου. Η χημική φύση του λίθου βοηθάει στην αναζήτηση του μηχανισμού σχηματισμού του. Σε ένα ποσοστό ασθενών μετά την αφαίρεση του λίθου είναι δυνατόν να εμφανιστεί υποτροπή της λιθίασης. Στις περιπτώσεις αυτές συνίσταται μερική νεφρεκτομή προς αποφυγή υποτροπής. Η νοσηλευτική φροντίδα αρρώστων με παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος είναι έργο μεγάλης ευθύνης. Ο νοσηλευτής που παρέχει αυτή τη φροντίδα πρέπει να είναι εφοδιασμένος με πολλές γνώσεις και επαρκή εμπειρία στην παθολογική και χειρουργική νοσηλευτική, τη φαρμακευτική και διαιτητική αγωγή του αρρώστου, τη σημασία της – με σχολαστική ακρίβεια – μέτρησης των προσλαμβανόμενων υγρών και του βάρους του σώματος του αρρώστου. Ο νοσηλευτής μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσει διάφορες ψυχολογικές διαταραχές του αρρώστου, που μπορεί να οφείλονται σε οργανική ή συγκινησιακή αιτία.