Ενδονοσοκομειακή αντιμετώπιση οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου

Abstract

Η συχνότητα των καρδιαγγειακών παθήσεων αποτελεί την κυριότερη αιτία θανάτου και νοσηρότητας στο σύγχρονο και δυτικό κόσμο. Εντούτοις, αναφέρεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) ως η πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 40-82 ετών. Σε άτομα ηλικίας 40-50 ετών είναι συχνότερη στους άνδρες, ενώ στην ηλικία των 50 ετών και άνω υπάρχει τάση εξίσωσης της νόσου και στα δυο φύλλα. Ο βασικός παθογενετικός παράγοντας είναι η ανάπτυξη αθηρωματικής πλάκας στον αυλό των στεφανιαίων αγγείων και η δημιουργία στένωσης αυτών. Σκοπός της παρούσας εργασίας, λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω αναφορές, είναι να αποτυπώσει τους τρόπους άμεσης και σωστής ενδονοσοκομειακής αντιμετώπισης του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου, προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται το κάπνισμα, η αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η κληρονομικότητα, η ηλικία, το φύλλο, η καθιστική ζωή, η παχυσαρκία, η υπερχοληστεριναιμία, η υπερτριγλυκεριδαιμία και η προσωπικότητα τύπου Α. Ως κλινική εικόνα, το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου εκδηλώνεται με τη μορφή στηθάγχης, δηλαδή ως οπισθοστερνικό άλγος. Συχνά τον πόνο συνοδεύουν αντανακλαστικά φαινόμενα, όπως ο έμετος, οι εφιδρώσεις και ο μετεωρισμός. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση τα τελευταία χρόνια συνέβαλε στη μείωση της θνητότητας των ασθενών με Ο.Ε.Μ. με τη χορήγηση: β-αδρενεργικών αναστολέων, αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου, ασπιρίνης, κολπιδογρέλης, ξυλοκαΐνης, χορήγηση νιτρωδών και θρομβόλυση. Επιπλέον, η στεφανιαία νόσος αντιμετωπίζεται είτε χειρουργικά είτε φαρμακευτικά. Στην χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνεται 1)Η αγγειοπλαστική, διάνοιξη των στεφανιαίων αρτηριών με ειδικό καθετήρα, 2)Η αορτοστεφανιαία παράκαμψη, παρακάμπτεται η στένωση της στεφανιαίας αρτηρίας χρησιμοποιώντας νέο αγγείο μόσχευμα που παίρνεται από τον ίδιο άρρωστο. Στη φαρμακευτική αντιμετώπιση χορηγούνται νιτρώδη, ανταγωνιστές των διαύλων ασβεστίου, β- αναστολείς και ασπιρίνη. Τέλος, ακολουθείται προεγχειρητική προετοιμασία και μετεγχειρητική φροντίδα. Το πότε θα γίνει η εγχείριση εξαρτάται από το χαρακτήρα και την ένταση της στηθάγχης, των κοιλιακών αρρυθμιών και τη λειτουργικότητα της αριστερής κοιλίας. Αμέσως μετά την επέμβαση ο κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών είναι ιδιαίτερα αυξημένος, γι’ αυτό και επιβάλλεται η παρακολούθηση του ασθενούς από εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό.