Οξεία γαστρεντερίτιδα σε παιδιά - Νοσηλευτικές παρεμβάσεις

Abstract

Το πεπτικό σύστημα αποτελείται από τον γαστρεντερικό σωλήνα και τους πεπτικούς αδένες. Ο γαστρεντερικός σωλήνα εμφανίζει τα ακόλουθα μέρη: 1. Το κοίλο του στόματος, 2. Το φάρυγγα, 3. Τον οισοφάγο 4. Το στόμαχο, 5. Το λεπτό έντερο, 6. Το παχύ έντερο. Οι πεπτικοί αδένες διακρίνονται σε μικρούς και σε μεγάλους. Οι μικροί βρίσκονται στον εντερικό βλεννογόνο, ενώ οι μεγάλοι είναι 1. Το πάγκρεας 2. Το ήπαρ, 3. Οι σιελογόνοι αδένες. Η Οξεία γαστρεντερίτιδα εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα της Δημόσιας Υγείας. Επίσης, αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου μετά τις καρδιαγγειακές παθήσεις και την πρώτη αιτία θανάτου στην παιδική ηλικία. Γενικά, είναι η συχνή πάθηση παιδιών ηλικίας 6 μηνών έως 2 ετών. Οι επιπτώσεις της διάρροιας είναι περισσότερες στα βρέφη και τα παιδιά των φτωχότερων στρωμάτων των αναπτυσσόμενων χωρών. Ωστόσο, πρέπει να αναγνωριστεί ότι παραμένει ένα σοβαρό παιδιατρικό πρόβλημα και για τις αναπτυγμένες και βιομηχανικές χώρες. Ανάλογα με το αίτιο τις οξείας γαστρεντερίτιδας εμφανίζονται διαφορετικές κλινικές εκδηλώσεις. Οι ιοί προκαλούν έντονους εμετούς και υδαρείς κενώσεις, ενώ τα βακτήρια προκαλούν κενώσεις με αίμα, υψηλό πυρετό και έντονο κοιλιακό πόνο. Τα παράσιτα δημιουργούν κωλικοειδή άλγη, υψηλό πυρετό, διαρροϊκές κενώσεις και εμέτους. Κύριο μέλημα του γιατρού στην αντιμετώπιση της οξείας γαστρεντερίτιδας είναι ο καθορισμός του βαθμού αφυδάτωση και η έγκαιρη έναρξη της ενυδάτωσης, καθώς επίσης και η αντιμετώπιση της διάρροιας και του εμετού. Σχετικά με τη σίτιση κατά την οξεία φάση και σύμφωνα με τα συμπτώματα, οι τροφές που χορηγούνται στο παιδί θα πρέπει να περιέχουν κάλιο και νάτριο, ενώ μετά το πέρας των συμπτωμάτων η σίτιση συνεχίζεται κανονικά. Τέλος, στο νοσοκομείο θα πρέπει να νοσηλεύονται παιδιά με βαριά αφυδάτωση τα οποία χρήζουν ενδοφλέβιας ενυδάτωσης ή παρεντερική χορήγηση φαρμάκων. Η διάγνωση της οξείας γαστρεντερίτιδας είναι συνήθως κλινική. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η συμπτωματολογία σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα, την ηλικία και την επιδημιολογία, θέτουν την υποψία για τον υπεύθυνο μικροοργανισμό. Σε ειδικές περιπτώσεις όμως και όταν τα συμπτώματα επιμένουν, ο εργαστηριακός έλεγχος κρίνεται αναγκαίος. Τα παιδιά λόγω της άγνοιάς τους για στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης εξαιτίας της αυξημένης έκθεσής τους σε παθογόνους μικροοργανισμούς οδηγούνται στην εκδήλωση και ανάπτυξη λοιμώξεων, κυρίως του πεπτικού. Μια από αυτές είναι και η τροφική δηλητηρίαση που οφείλεται σε βακτήρια και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για την υγεία.