Νοσηλευτική φροντίδα ασθενούς με οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου στο τμήμα επειγόντων περιστατικών και τη στεφανιαία μονάδα

Abstract

Έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι η εντοπισμένη ισχαιμική νέκρωση του μυοκαρδίου. Οφείλεται σε απόφραξη μιας στεφανιαίας αρτηρίας ή κλάδου αυτής, από αθηροσκλήρωση και σπανιότερα σε θρόμβωση ή σπασμό. Το Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου (ΟΕΜ) είναι μια πάθηση της καρδιάς, η οποία είναι πλέον ευρέως διαδεδομένη σε άτομα της μέσης ηλικίας, με μεγαλύτερη συχνότητα στον ανδρικό πληθυσμό, καθώς επίσης και στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Είναι μια πάθηση, η οποία χρήζει άμεσης, εντατικής και επείγουσας ιατρονοσηλευτικής αντιμετώπισης και φροντίδας. Χάρη στην αλματώδη εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας το ΟΕΜ είναι ως επί το πλείστον μια επιτυχώς αντιμετωπίσιμη πάθηση, παρά τη σοβαρότητα και την επικινδυνότητα της φύσεώς της, λόγω των πολυάριθμων φαρμακευτικών και χειρουργικών θεραπειών που εφαρμόζονται, καθώς επίσης και των νοσηλευτικών παρεμβάσεων που ασκούνται. Ο νοσηλευτής είναι υπεύθυνος για τη συνεχή παρακολούθηση του ασθενούς, την άμεση παρέμβαση για την αντιμετώπιση των δυσκολιών κι επιπλοκών, καθώς και για την ενημέρωση του ιατρού για την πορεία της ανάρρωσής του. Ακόμα, στα καθήκοντα του νοσηλευτή είναι η ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς και η πλήρης ενημέρωση και προτροπή του να ακολουθεί με συνέπεια τις οδηγίες του ιατρού και των αρμόδιων προγραμμάτων για την καρδιακή αποκατάσταση-επανένταξή του. Έχει αποδειχθεί πλέον η αξία αυτών των προγραμμάτων μετά από οξύ έμφραγμα. Το πρόγραμμα αποτελείται από άσκηση, εκπαίδευση, συμβουλευτικές παρεμβάσεις για τη μείωση των παραγόντων κινδύνου και την αλλαγή τρόπου ζωής, προσφέροντας έτσι στον ασθενή φυσικά, ψυχολογικά και κοινωνικοοικονομικά οφέλη. Για να υπάρξουν όμως αυτά τα οφέλη θα πρέπει να οργανωθούν και να λειτουργήσουν και στην Ελλάδα προγράμματα αποκατάστασης-επανένταξης καρδιοπαθών. Είναι φυσικά ευνόητο ότι πρέπει να προηγηθεί η ανάπτυξη και η εφαρμογή πολιτικών υγείας που θα έχουν στόχο την ανάπτυξη αυτών των προγραμμάτων καρδιακής επανένταξης από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό. Συνεπώς, το έργο του νοσηλευτή είναι πολύ σημαντικό, μιας και παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του εμφραγματία κατά την ενδονοσοκομειακή περίοδο, αλλά και στην εκπαίδευσή του για τη σωστή και ομαλή συνέχεια της ζωής του μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο. Για να είναι όμως εφικτά τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα της νοσηλευτικής φροντίδας, βασική προϋπόθεση αποτελεί η θέληση και η απόλυτη συνεργασία του ασθενούς.