Ποιότητα ζωής ασθενών με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια

Abstract

Οι δύο νεφροί, βρίσκονται στα πλάγια της σπονδυλικής στήλης, στο ύψος της οσφυϊκής μοίρας, και πίσω από το περιτόναιο (οπισθοπεριτοναϊκός χώρος). Ο νεφρός συμβάλλει στην ομοιόσταση των υγρών του οργανισμού απεκκρίνοντας στα ούρα την περίσσεια των διαλυτών ουσιών και του νερού. Σύμφωνα με τα παραπάνω, η ΧΝΑ είναι μία συστηματική νόσος που καθιστά αδύνατη τη φυσιολογική λειτουργία των νεφρών, με αποτέλεσμα την αδυναμία αποβολής των άχρηστων προϊόντων, προκαλώντας μια σειρά σωματικών προβλημάτων, που επηρεάζουν τη σύσταση ολόκληρου του οργανισμού. Έτσι, ο νεφροπαθής απαιτείται να μπει σε ένα πρόγραμμα θεραπειών, οι οποίες αφορούν την αιμοκάθαρση ή την περιτοναϊκή κάθαρση με τις διάφορες μορφές της ή τη μεταμόσχευση, αν βρίσκεται στο τελικό στάδιο της ΧΝΑ, σε συνδυασμό με τη συμμόρφωσή του στην κατάλληλη διατροφή. Ο ασθενής που κάνει αιμοκάθαρση είναι αναγκασμένος να πηγαίνει 3 φορές εβδομαδιαία στο νοσοκομείο και η ζωή του να εξαρτάται από το μηχάνημα της αιμοκάθαρσης, ή στην Περιτοναϊκή Κάθαρση να πρέπει να υποστεί μια επέμβαση για να τοποθετηθεί κάτω από τον αφαλό ένας καθετήρας, μέσω του οποίου θα λαμβάνει τα περιτοναϊκά διαλύματα 3 – 4 φορές ημερησίως, ενώ στη ΣΦΠΚ έχει ένα καθετήρα μόνιμο, έτσι ώστε η θεραπεία του να γίνεται επί 24 ώρου βάσεως. Εξαιτίας λοιπόν, όλων αυτών, η ζωή των νεφροπαθών είναι πολύ δύσκολη, γιατί πρέπει να συνηθίσουν σε αυτόν το νέο τρόπο ζωής που θα επηρεάσει τη διατροφή τους, την ψυχολογία τους, ακόμη και την επαγγελματική τους ζωή, τη σεξουαλική συμπεριφορά τους. Όλα αυτά συντελούν σε μια κακή ποιότητα ζωής με πολλούς περιορισμούς. Η μόνη θεραπεία που υπόσχεται μια καλύτερη ποιότητα ζωής είναι η μεταμόσχευση νεφρού, εφόσον βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα, γιατί όπως είναι γνωστό λίγοι είναι αυτοί που γίνονται δότες. Στην περίοδο της αναμονής όμως, μέχρι να πραγματοποιηθεί η μεταμόσχευση, ο ασθενής περνάει από μια περίοδο μεγαλύτερης αγωνίας και φόβου για την πορεία της ζωής του. Ακόμη όμως και αν βρεθεί το μόσχευμα, η επέμβαση δεν είναι πάντοτε επιτυχής λόγω πιθανής απόρριψης του μοσχεύματος από τον οργανισμό, αναγκάζοντας έτσι τον ασθενή να επιστρέψει σε μία από τις άλλες μορφές θεραπείας. Η κοινωνική υποστήριξη, τόσο από ποιοτικής όσο και από ποσοτικής πλευράς, έχει συνδεθεί άμεσα με την καλύτερη ψυχολογική προσαρμογή των ασθενών, που πάσχουν από χρόνια νοσήματα. Τα μέλη της οικογένειας αποτελούν συνήθως τη σημαντικότερη πηγή κοινωνικής υποστήριξης για κάθε ασθενή.