Αγχώδεις διαταραχές. Ο ρόλος του νοσηλευτή

Abstract

Το άγχος αποτελεί μια νοσηρή κατάσταση φόβου. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο νοσηρού φόβου. Με τη μορφή της απλής ανησυχίας αποτελεί μια συνηθισμένη αναστάτωση από την οποία λίγοι άνθρωποι καταφέρνουν να γλιτώσουν. Χρησιμοποιούμε τον όρο αγχώδεις καταστάσεις για να δηλώσουμε όλες τις μορφές νοσηρού άγχους, είτε νευρωτικό είναι αυτό, είτε οτιδήποτε άλλο. Η συστηματική προσέγγιση των αγχωδών διαταραχών βοηθά στην αποτελεσματικότερη διάγνωση και αντιμετώπισή τους. Αρχικά, πρέπει να διερευνηθούν και να αντιμετωπιστούν τα βιολογικά αίτια, τα οποία μπορούν με νευροφυσιολογικούς μηχανισμούς να πυροδοτούν το άγχος. Στη συνέχεια, πρέπει να διερευνηθεί το ενδεχόμενο το άγχος να εκδηλώνεται στο πλαίσιο μιας ψυχικής διαταραχής, η οποία χρήζει συνολικότερης και ειδικότερης αντιμετώπισης. Επιπλέον, αν το άγχος κριθεί ότι αποτελεί περιστασιακή αντίδραση του ασθενούς στις τρέχουσες συνθήκες της ζωής του, πρέπει να διερευνηθούν τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, οι υποστηρικτικές δυνατότητες του περιβάλλοντός του και οι ανάγκες, καθώς και οι μηχανισμοί της προσωπικότητάς του, με τους οποίους προσπαθεί να διαχειριστεί τα προβλήματα και το άγχος του. Οι θεραπείες αφορούν σε φαρμακολογικές και ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις, των οποίων η αποτελεσματικότητα και η ειδικότητα είναι υψηλή. Καλό είναι να έχει κανείς υπόψη του τόσο τις διαφορές ανάμεσα στις αγχώδεις διαταραχές, όσο και στα κοινά τους σημεία, ώστε να εφαρμόσει καλύτερα τις ενδεικνυόμενες αγωγές και να θυμάται ότι οι διαταραχές αυτές συχνά επιπλέκονται από κατάθλιψη και εξάρτηση από ουσίες. Η επιλογή της φαρμακευτικής αντιμετώπισης πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με τις ανάγκες, τα συμπτώματα, τη νόσο ή τη διαταραχή, τη συν-νοσηρότητα και τις αλληλεπιδράσεις με την υπόλοιπη αγωγή του ασθενούς. Τέλος, η ψυχολογική στήριξη του άγχους είναι πάντα απαραίτητη, ασχέτως του αιτίου, και συμπληρωματικά με την κάθε θεραπεία που τυχόν θα χρησιμοποιηθεί.