Καρδιακή ανεπάρκεια νεότερα δεδομένα

Abstract

Το αντικείμενο μελέτης αυτής της πτυχιακής εργασίας είναι η καρδιακή ανεπάρκεια, τα είδη της, η θεραπεία της (χειρουργικά ή φαρμακευτικά) και ο ρόλος του νοσηλευτή. Η καρδιά είναι ένα σύνθετο και περίπλοκο όργανο του σώματός μας, που εξυπηρετεί τις ανάγκες του οργανισμού σε οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι μια από τις πιο συχνές χρόνιες νόσους με μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας. Η καλύτερη πρόληψη πριν την εμφάνιση της νόσου, είναι ο υγιής τρόπος ζωής, η αποφυγή του άγχους και ο συχνός ιατρικός έλεγχος. Η πρόληψη μπορεί να μην αποτρέψει την εμφάνιση της νόσου, αλλά μπορεί να βοηθήσει στη μη περαιτέρω εξέλιξή της. Υπάρχουν αρκετές εξετάσεις για τη διάγνωσή της, ενώ η θεραπευτική της αντιμετώπιση είναι κατά κύριο λόγο φαρμακευτική, ενώ κάποιες φορές απαιτείται και χειρουργική αντιμετώπιση. Οι επεμβατικές μέθοδοι είναι αρκετές για τους ασθενείς τελικού σταδίου, ενώ όταν υπάρχουν οι κατάλληλες ενδείξεις, εφαρμόζεται η μεταμόσχευση καρδιάς. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η χρήση εμφυτεύσιμων συσκευών αυξάνεται λόγω της αξιοπιστίας τους. Όσον αφορά το νοσηλευτή, είναι εκείνος που έρχεται συχνότερα σε επαφή με τον ασθενή και είναι υπεύθυνος για την προεγχειρητική και μετεγχειρητική φροντίδα, καθώς και για την εκπαίδευση και την κατάλληλη ενημέρωση αυτού και της οικογένειάς του. Η ψυχολογική υποστήριξη, λεκτική και μη, που παρέχεται από το νοσηλευτή είναι εκείνη που θα κάνει τον ασθενή να αντιμετωπίσει καλύτερα την κατάστασή του και να την διατηρήσει σταθερή μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο. Στόχος αυτής της εργασίας είναι να αναδειχθεί η σοβαρότητα της καρδιακής ανεπάρκειας, λόγω των μεγάλων ποσοστών θνησιμότητας, καθώς έχει εξελιχθεί σε σημαντικό πρόβλημα Δημόσιας υγείας. Επιπλέον, να προβληθούν τα μέτρα πρόληψης, καθώς και διάφοροι τρόποι αντιμετώπισής της (φάρμακα, επεμβατικές μέθοδοι). Τέλος, να δοθεί έμφαση στο ρόλο του νοσηλευτή, ο οποίος, παρέχοντας νοσηλευτική φροντίδα και ψυχολογική υποστήριξη, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο αντιμετώπισής της από τον ασθενή.