Τηλεεκπαίδευση και Σακχαρώδης διαβήτης

Abstract

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί κατά πόσο η τηλε-εκπαίδευση επηρεάζει θετικά ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 σε σχέση με α) την συχνότητα μετρήσεων σακχάρου και β) την ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Αναλύεται ό ρόλος και η σημασία της τηλεϊατρικής ως η χρήση τεχνολογιών επικοινωνίας και ηλεκτρονικής πληροφόρησης για την παροχή και υποστήριξη της φροντίδας, υγείας όταν η απόσταση χωρίζει τους συμμετέχοντες. Είναι γνωστό ότι για τους διαβητικούς ασθενείς η προσαρμογή στον επιβαλλόμενο τρόπο ζωής και διατροφής, καθώς και οι συνεχείς μετρήσεις και επισκέψεις στα εξειδικευμένα ιατρεία, είναι κουραστικές και έχουν συχνά ως αποτέλεσμα την απορύθμιση τους, με ότι αυτό συνεπάγεται. Τέλος, διενεργήθηκε έρευνα από μία ομάδα 94 ασθενών με διαβήτη τύπου 1, δημιουργήθηκαν δύο ομάδες, 48 και 46 ατόμων αντίστοιχα. Η μία αποτέλεσε την ομάδα που εντάχθηκε στην Τηλενοσηλεκπαίδευση ενώ η δεύτερη όχι. Με τα άτομα της ομάδας της τηλενοσηλεκπαίδευσης υπήρχε εβδομαδιαία επικοινωνία. Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες και των δύο ομάδων να καταγράφουν τις τιμές σακχάρου τους 3 φορές την μέρα (πρωί, προ-γευματικά, μετα-γευματικά) για τρείς μήνες (Μάιο, Ιούνιο, Ιούλιο 2014).