Φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση σε ρήξη του προσθίου χιαστού συνδέσμου σε ποδοσφαιρίστριες

Abstract

Η παρούσα πτυχιακή εργασία παρουσιάζει το άθλημα του γυναικείου ποδοσφαίρου ένας κοινός τραυματισμός που συμβαίνει στην άρθρωση του γόνατος είναι η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές ομαδικό άθλημα στον κόσμο. Υπάρχουν ήδη περισσότεροι από 265 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι παίχτες και ο αριθμός των αθλητών συνεχίζει να αυξάνεται. Ωστόσο όμως υπάρχουν αρκετές διαφορές μεταξύ των ανδρών και των γυναικών στο ποδόσφαιρο και ειδικά, στο φυσιολογικό επίπεδο, που επηρεάζει την απόδοση. Γενικά οι γυναίκες έχουν μια χαμηλότερη αεροβική ικανότητα δύναμης απ’ αυτή των ανδρών, που οφείλεται στα χαμηλότερα επίπεδα αιμογλοβίνης και στο μεγαλύτερο ποσοστό λίπους που έχουν. Επίσης η φυσική κατάσταση όπως και η τεχνική κατάρτιση των γυναικών είναι μικρότερη απ’ των ανδρών γι’ αυτό και το επίπεδο της έντασης του αγώνα είναι χαμηλότερο στις γυναίκες. Αυτά είναι μερικά απ’ τα στοιχεία που οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες σε τραυματισμούς απ’ ότι οι άνδρες. Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος του γόνατος είναι ο ρυθμιστής της φυσιολογικής λειτουργίας της άρθρωσης. Λειτουργεί για να περιορίσει την πρόσθια ολίσθηση της κνήμης, σαν κύριος περιοριστικός παράγοντας ιδιαίτερα στις 30˚ κάμψης, την υπερέκταση του γόνατος, την έσω στροφή της κνήμης και κλειδώνει την κνήμη στην έκταση. Τα συμπτώματα αμέσως μετά τον τραυματισμό καθώς και τα μετέπειτα κλινικά σημεία, συνθέτουν την κλινική εικόνα που σε πρώτη φάση μας δίνει το μέγεθος της βλάβης. Ανάλογα με το βαθμό κάκωσης η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική ενώ αργότερα εφαρμόζεται το πρόγραμμα αποκατάστασης. Αυτό που θα βοηθήσει σημαντικά στην οργάνωση ενός σωστού προγράμματος αποκατάστασης είναι η φυσικοθεραπευτική αξιολόγηση. Αποτελεί το πολυτιμότερο εργαλείο στα χέρια του φυσικοθεραπευτή και περιλαμβάνει τη συλλογή στοιχείων που αφορούν το πρόβλημα της αθλήτριας αλλά και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας της μέσω της επισκόπησης, της ψηλάφησης, τον έλεγχο των κινήσεων, τις ειδικές δοκιμασίες και την λειτουργική αξιολόγηση. Μετά από την αξιολόγηση γίνεται συνεκτίμηση των στοιχείων και ο φυσικοθεραπευτής είναι σε θέση να οργανώσει το πρόγραμμα αποκατάστασης μέσω διαφόρων μεθόδων και τεχνικών όπως η εφαρμογή ψυχρών επιθεμάτων, ηλεκτροθεραπεία, διατάσεις, ασκήσεις ενδυνάμωσης και ιδιοδεκτικότητας. Σκοπός του θεραπευτή είναι η ασφαλής επιστροφή της αθλήτριας στους αγωνιστικούς χώρους γι΄ αυτό τελειώνοντας γίνεται μια σύντομη αναφορά στα μέτρα πρόληψης που πρέπει να ληφθούν για την όσο το δυνατόν καλύτερη προφύλαξη της αθλήτριας από ένα επανατραυματισμό.