Νόσος του Πάρκινσον και φυσικοθεραπευτική προσέγγιση

Abstract

Η νόσος του Parkinson παρουσιάζει ενδιαφέρον, τόσο για την νευρολογική φύση της ασθένειας, όσο και για την διαφοροποίηση που παρουσιάζει από τις άλλες νευρολογικές παθήσεις, ως προς την ποικιλία του τρόπου εξέλιξης της, από ασθενή σε ασθενή και τις επιλογές φυσιοθεραπευτικής της αποκατάστασης. Η πτυχιακή εργασία παρουσιάζει ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας που εφαρμόσθηκε πάνω σε παρκινσονικό ασθενή για δύο συνεχόμενες εβδομάδες και σε συνδυασμό με την φαρμακευτική αγωγή για την νόσο Πάρκινσον, είχε μια ικανοποιητική βελτίωση της κινητικότητας στο εύρος κίνησης των αρθρώσεων και στο μυϊκό τόνο. Ακόμα, βελτιώθηκε η ικανότητα βάδισης του ασθενή και η λειτουργικότητα του με αποτέλεσμα ο ασθενής να γίνει ποιο λειτουργικός και ποιο ανεξάρτητος ως προς τις καθημερινές του δραστηριότητες. Η φυσιοθεραπεία μεγιστοποιεί την λειτουργική ικανότητα του ασθενή και ελαχιστοποιεί της δευτερεύουσες επιπλοκές , αποτρέπει την περαιτέρω επιδείνωση των συμπτωμάτων και βελτιώνει την ποιότητα ζωής του σε όλη την πορεία της νόσου και μαθαίνει να ελέγχει τις κρίσεις του.