Eureka! Institutional Repository

Η ακμή είναι μία χρόνια πολυπαραγοντική νόσος, που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των τριχοσμηγματογόνων μονάδων και εκδηλώνεται κυρίως κατά την περίοδο της εφηβείας, στα σημεία όπου η δραστηριότητα των σμηγματογόνων αδένων εμφανίζεται εντονότερη. Διακρίνεται σε φλεγμονώδεις και μη φλεγμονώδεις μορφές και το εξάνθημά της είναι πολύμορφο. Η αντιμετώπιση της νόσου από τον δερματολόγο βασίζεται σε δύο είδη θεραπειών, την συστηματική και την τοπική θεραπεία, οι οποίες συνδυάζονται για καλύτερα αποτελέσματα. Η θέση του αισθητικού στην αντιμετώπιση της ακμής, είναι να περιποιείται το δέρμα, με στόχο να ελαχιστοποιήσει την υπέρμετρη έκκριση του σμήγματος. Έπειτα από τη θεραπεία της ακμής, το δέρμα εμφανίζεται ταλαιπωρημένο. Για την αποκατάσταση των βλαβών επιλέγονται θεραπείες, όπως η μικροδερμοαπόξεση, το χημικό και φυτικό peeling, τα ΑΗΑ-οξέα φρούτων, τα μικρορεύματα, οι υπέρηχοι, το laser, η κρυοθεραπεία και η μεσοθεραπεία. Ακόμη, υπάρχουν φυσικέςεναλλακτικές μέθοδοι που επιλέγονται, οι οποίες βασίζονται στην αρωματοθεραπεία και βοτανοθεραπεία. Όλα αυτά μας βοηθούν να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι η συνεργασία του δερματολόγου με τον αισθητικό είναι απαραίτητη στην αντιμετώπιση της ακμής για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Επιπλέον, συμπεραίνουμε ότι οι βλάβες που δημιουργούνται από την ακμή είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν και να βελτιωθούν, είτε με τη χρήση μηχανημάτων, είτε ακολουθώντας φυσικές μεθόδους