Eureka! Institutional Repository

Το σιτάρι, και ειδικότερα το αλεύρι από το σιτάρι, αποτελούσε από την αρχαιότητα κύριο συστατικό των τροφίμων. Αρκετοί λαοί μάλιστα το τοποθετούν στην βάση της διατροφικής τους πυραμίδας με αποτέλεσμα να καταλαμβάνει ένα σημαντικό τμήμα της βιομηχανίας τροφίμων. Στις μέρες μας η διατροφή του ανθρώπου έχει γίνει αρκετά απαιτητική και η ανάγκη για ύπαρξη τροφών με υψηλή θρεπτική αξία αναπόφευκτη. Το ρόδι, γνωστό για την πληθώρα ευεργετικών ιδιοτήτων του, αποτελούσε ανέκαθεν μία έμπνευση για δημιουργία. Με την παραγωγή του φρούτου συνεχώς να αυξάνεται παγκοσμίως, αυξήθηκε παράλληλα και το ενδιαφέρον για την αξιοποίηση του στο μέγιστο. Για το λόγο αυτό το τελευταίο διάστημα μελετάται η αξία των παραπροϊόντων του όπως για παράδειγμα των σπόρων και των φλοιών του. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εντοπιστούν ομοιότητες αλλά και διαφορές μεταξύ αλεύρων (σίτου / ολικής άλεσης) και σκόνης από αποξηραμένους σπόρους ροδιού. Πιο συγκεκριμένα, τα δείγματα θα συγκριθούν ως προς την υγρασία τους, την περιεκτικότητα τους σε τέφρα, την ποσότητα ολικών φαινολικών ενώσεων που περιέχουν με την μέθοδο Folin-Ciocalteau και τέλος, για την αντιοξειδωτική τους δράση με την μέθοδο DPPH. Με τις παραπάνω διαδικασίες σκοπεύουμε στον χαρακτηρισμό της σκόνης ροδιού ως ένα καινοτόμο και ποιοτικό άλευρο. Με τις παραπάνω μελέτες τελικά εξάγουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα που θα μας βοηθήσει να συσχετίσουμε την σκόνη από αποξηραμένους σπόρους ροδιού με το αλεύρι σίτου και το αλεύρι ολικής άλεσης. Μπορούμε περαιτέρω να χαρακτηρίσουμε την σκόνη των σπόρων ως άλευρο. Επιπλέον μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αξιοποίηση του παραπροϊόντος του σπόρου ροδιού μπορεί να οδηγήσει σε ένα υψηλής αξίας διατροφικό προϊόν με καινοτόμα στοιχεία.