Eureka! Institutional Repository

Ο άνθρωπος κυριαρχεί σαφώς στον κόσμο όσον αφορά την επίδρασή του στο περιβάλλον και τη γενική επίδρασή του στη Γη. Βιολογικά, ωστόσο, η τάξη έντομα μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι σημαντικότερη. Τα έντομα είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της ανθρωπότητας για τα παγκόσμια τρόφιμα, τόσο άμεσα με την κατανάλωση των φυτών και έμμεσα ως φορείς των οργανισμών που προκαλούν ασθένειες. Όσον αφορά την εξέλιξη, τα παράσιτα των εντόμων διατηρούσαν την ανθρωπότητα σε επίπεδο συντήρησης για χιλιάδες χρόνια (Hill, 1997). Σύμφωνα με υπολογισμούς του F.Α.Ο. (Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών), οι απώλειες σε έτοιμο προϊόν κατά την αποθήκευση ανέρχονται στο 17% περίπου της παγκόσμιας παραγωγής (10% από έντομα και 7% περίπου από ακάρεα, τρωκτικά και ασθένειες), οι δε ποσότητες που αναλίσκονται από έντομα στις αποθήκες και τις καλλιέργειες, μόνο των σιτηρών θα μπορούσαν να αποτρέψουν τους λιμούς στις υπό ανάπτυξη χώρες. Έχει υπολογισθεί ότι, τα τέλεια έντομα και οι προνύμφες των κολεοπτέρων και οι προνύμφες των λεπιδοπτέρων καταβροχθίζουν σε μια εβδομάδα προϊόν βάρους έως πολλαπλάσιο του βάρους τους. Μόνο μια προνύμφη του Ephestia sρ., κατατρώει το φύτρο 50 περίπου σπόρων μέχρι τη νύμφωσή της. (Μπουχέλος, 2005). Δεδομένου του μειούμενου αριθμού χημικών παραγόντων για τον έλεγχο των επιβλαβών οργανισμών, οι μη χημικές μέθοδοι αποκτούν σημαντικό ρόλο στην αποθήκευση προϊόντος ολοκληρωμένης διαχείρισης επιβλαβών οργανισμών. Οι φυσικές μέθοδοι παίζουν σημαντικό ρόλο όχι μόνο στον έλεγχο των επιβλαβών οργανισμών, αλλά επίσης στην πρόληψη παρασίτων (π.χ. ψύξη προϊόντων, ξήρανση, αποθήκευση και συσκευασία προϊόντων) και παρακολούθηση παρασίτων (π.χ. μέτρηση θερμοκρασίας, πυκνότητα προϊόντος, κίνηση ή βιοακουστική). Στο μέλλον, τα βήματα επεξεργασίας οδηγούν σε έλεγχο των παρασίτων (π.χ. θέρμανση, άλεση, εξώθηση) πρέπει να συνδυαστούν με τον αποκλεισμό των παρασίτων, τον εξαερισμό και τη διατήρηση της θερμοκρασίας, προκειμένου να διατηρηθεί στο μέγιστο η ποιότητα των προϊόντων και οι προσπάθειες καταπολέμησης των επιβλαβών οργανισμών στο ελάχιστο (Adler, 2010). Η εξάπλωση ανθεκτικών στα εντομοκτόνα στελεχών των παρασίτων των αποθηκευμένων προϊόντων και περιβαλλοντικά προβλήματα που συνδέονται με τον χημικό έλεγχο, όπως η επίδραση του βρωμιούχου μεθυλίου στη στιβάδα του όζοντος, έχει οδηγήσει σε εντατικότερη έρευνα εναλλακτικών μεθόδων ελέγχου, όπως για παράδειγμα βιολογικός ελέγχος (Schöller, et al, 1994). Για να επιβιώσουν το χειμώνα, τα έντομα σε εύκρατες περιοχές συχνά εισέρχονται σε διάπαυση και αυξάνουν την ψυχρότητά τους πριν από την εμφάνιση των χαμηλών θερμοκρασιών. Η σχέση μεταξύ διαπαύσεως και ψυχρή σκληρότητας (αύξηση της ικανότητας επιβίωσης σε χαμηλές θερμοκρασίες) δεν είναι σαφείς για τα περισσότερα είδη και μόλις πρόσφατα υπάρχουν λεπτομερείς μελέτες σε αυτόν τον τομέα (Denlinger, 1991). Η χρήση ακραίων θερμοκρασιών, ιδιαίτερα ακραίων χαμηλών θερμοκρασιών, χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο των αποθηκευμένων παρασίτων για πολλά χρόνια (Fields, 1992, Mason and Strait, 1998). Στο δυτικό Καναδά, σε αλευρόμυλους χρησιμοποιούν τακτικά τεχνικές παγώματος στις εγκαταστάσεις τους κατά τη διάρκεια του χειμώνα για τον έλεγχο παρασίτων εντόμων (Worden, 1987). Η επίδραση του αναπτυξιακού σταδίου του εντόμου και του βαθμού εγκλιματισμού του, καθώς και του η θερμοκρασία, η σχετική υγρασία και η διάρκεια της έκθεσης είναι όλες οι μεταβλητές, οι οποίες θα επηρεάσουν το επιτυχία ενός παγώματος (Fields, 1992).