Eureka! Institutional Repository

Η εγκεφαλική παράλυση είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που προκαλείται από μια μη προοδευτική βλάβη σε μια ή περισσότερες περιοχές του αναπτυσσομένου εγκεφάλου που παράγει κινητική βλάβη και πιθανά αισθητικά ελλείματα. Ένα παιδί με ημιπληγική μορφή ΕΠ έχει διαφορετικό βαθμό συμμετοχής στο σύστοιχο άνω και κάτω άκρο, καθώς και βλάβες, όπως η ανεπαρκής μυϊκή δύναμη, μειωμένη αίσθηση, και στερεότυπες στάσεις. Τα παιδιά αυτά λόγω μειωμένης μυϊκής ισχύος στο προσβεβλημένο άνω άκρο, τείνουν να το χρησιμοποιούν λιγότερο συχνά, επειδή είναι λιγότερο αποδοτικό. Τα ελλείματα που συμβάλουν στην στερεοτυπική στάση και μειωμένη αποτελεσματικότητα του άνω άκρου μπορεί να οδηγήσουν σε αχρησία με επακόλουθα ελλείματα στην συμμετοχή του σε δεξιότητες καθημερινής ζωής και σε δραστηριότητα που απαιτεί χρήση των άκρων και συντονισμό. Τα παιδιά με ημιπληγία παρουσιάζουν δυσκολία στην σύλληψη και λεπτή κινητικότητα. Η εξασθενημένη λειτουργία των χεριών αποτελεί μια σημαντική δυσλειτουργία στα παιδιά με ημιπληγική μορφή εγκεφαλικής παράλυσης. Εξαιτίας αυτού ,τα παιδιά αυτά έχουν συνήθως μεγάλη δυσκολία στη χρήση του προσβεβλημένου άνω άκρου για την εκτέλεση δραστηριοτήτων, που απαιτούν την χρήση και των δυο άνω άκρων ,υπονομεύοντας την ανεξαρτησία και την ποιότητα της ζωής τους. Ως προσαρμοστικός μηχανισμός λόγω της αναπηρίας του προσβεβλημένου άνω άκρου, τα άτομα με ημιπληγία εκτελούν τις περισσότερες δραστηριότητες τους αποκλειστικά με το μη προσβεβλημένο άνω άκρο τους, προκαλώντας έτσι το φαινόμενο του εκμαθημένης αχρησίας. Η περιγραφή αυτής της διαδικασίας προέρχεται από τη βασική ερευνά σε πίθηκους και η αντίληψη αυτή στη συνέχεα γενικεύθηκε και ανθρώπους που προσβάλλονται από εγκεφαλικό επεισόδιο και αλλά είδη βλάβης του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η γενική αρχή αναφέρει ότι ένα μέρος του κινητικού ελλείματος δεν προκαλείται μόνο από τον τραυματισμό ,αλλά από το φαινόμενο μάθησης λόγω καταστολής της κίνησης του προσβεβλημένου άκρου. Συγκεκριμένα, η εκμαθημένη αχρησία είναι αποτέλεσμα της καταστολής της κίνησης . και των ανεπιτυχών προσπαθειών για εκούσιες κινήσεις κατά την διάρκεια της οξείας φάσης της νευρολογικής βλάβης. Οι διαδοχικές αποτυχίες οδήγησαν αυτά τα άτομα να μάθουν να μην χρησιμοποιούν το προσβεβλημένο άκρο, με αποτέλεσμα την αχρησία. Με βάση τα παραπάνω ο Taub και Wolf ανέπτυξαν ένα πρωτόκολλο για την αύξηση της χρήσης του προσβεβλημένου άνω άκρο, η οποία αναφέρεται ως εξαναγκασμένη χρήση του άνω άκρου (constraint-induced movement therapy-CIMT). Αυτή η θεραπευτική παρέμβαση πιστεύεται ότι αυξάνει τη χρήση και τη λειτουργία του προσβεβλημένου άνω άκρου των ατόμων με ημιπληγία, μέσω του περιορισμού του υγιούς άνω άκρου μαζί με ταυτόχρονη εκπαίδευση του προσβεβλημένου άκρου. Η αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής αυτής προσέγγισης στους ενήλικες με εγκεφαλικό επεισόδιο έχει αποδειχθεί μέσω ερευνών. Αργότερα η CIMT τροποποιήθηκε και εφαρμόστηκε στα παιδιά με ημιπληγία τύπου εγκεφαλική παράλυση (mCIMT). Ωστόσο η χρήση της στα παιδιά είναι ακόμη αμφιλεγόμενη.