Τα όστρακα στην Ελληνική λογοτεχνία

Γαληνού-Μητσούδη, Σοφία/ Κοβατζή, Δέσποινα


Institution and School/Department of submitter: ΤΕΙ Θεσσαλονίκης
Keywords: Greek literature;Fishery;Ελληνική λογοτεχνία;Όστρακα
Issue Date: 20-Jan-2009
Abstract: The use and the study of seashells are dated from the ancient years. Their wide distribution included the sectors of economy, clothing, jewelry, painting, religion, architecture, music and also literature. A lot of poets and novelists used the shells in their work as standards of beauty and sentiments. The purpose of this study is to detect: the use of shells, the species that occur, the frequencies in which they occur and their use as parts of speech, in selected Greek prose, from the last century until nowadays. This research included the novelists: Karkavitsas Andreas, Papadiamantis Alexander and Potamianos Themos. The basic criteria of choice were the coverage of a big time period, their popularity and their relation with the sea. Parameters of the study were, the novelists, their collections, their extended work, their reports in shells, the species of the shells, their class, the number in which they were reported (singular or plural) and their use as parts of speech. According to the results, Potamianos has the most references to seashells (1850), and Papadiamantis (286) and Karkavitsas follow with 286 and 188 references respectively and the pages their prose pieces are 3253, 2615, 5516. All the novelists, most of the times are referred to the word "shell" without specifying the species. The use of that word can let the reader to imagine freely the picture that the prose wants to give. In the selected literature, are appearing some of the most well known seashells as the oysters, purples, clams, mussels, cockles, barnacles, pinnes, scallops and gastropods. Most of them belong to the class of Bivalves. The Gastropods that were found are many and they are used by all novelists. The part of speech that was used more often is literalism, though the other parts are being used in a total percentage, increasing in that way the wealth of pictures and significances. It appears that the selected novelists have no strong similarities in the way they use the seashells in their work. More similar are Papadiamantis and Karkavitsas, and more diferrent is Potamianos with the most references. The frequency of use of the sells in literature as well as the way of that use from the novelists, seems to be the emanation of experiences, education and definitely their way of inspiration.
Η μελέτη και η χρήση των οστράκων, χρονολογείται από τα αρχαία ακόμα χρόνια. Η ευρεία τους διάδοση περιελάμβανε τους τομείς της οικονομίας, της ένδυσης, της κοσμηματοποιείας, της ζωγραφικής, της θρησκείας, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής και πολλών άλλων μεταξύ των οποίων είναι και η λογοτεχνία. Πολλοί ποιητές και πεζογράφοι χρησιμοποίησαν τα όστρακα και τα κογχύλια στα γραπτά τους ως πρότυπα ομορφιάς και συναισθημάτων. Ο σκοπός της μελέτης αυτής είναι να εντοπιστεί η χρήση των οστράκων, των ειδών και των συχνοτήτων εμφάνισης τους, καθώς και η χρήση τους ως μέρη του λόγου, σε επιλεγμένη ελληνική πεζογραφία από τον προηγούμενο αιώνα έως σήμερα. Η έρευνα αυτή περιέλαβε τους πεζογράφους: Παπαδιαμάντη, Ποταμιάνο και Καρκαβίτσα, με βασικά κριτήρια επιλογής τους την κάλυψη μεγάλης χρονικής περιόδου, τη δημοτικότητα τους, την διεθνή τους αναγνώριση και την σχέση τους με τη θάλασσα. Παραμέτρους της μελέτης, αποτέλεσαν οι πεζογράφοι, τα έργα τους, οι αναφορές τους σε οστρακοειδή, το είδος του οστράκου (όταν δινόταν), η κλάση, και η χρήση τους ως σχήματα του λόγου. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, περισσότερες αναφορές σε οστρακοειδή έχει στα πεζογραφήματά του ο Ποταμιάνος (1850), ακολουθεί ο Παπαδιαμάντης (286) και τις λιγότερες τις έχει ο Καρκαβίτσας (188) σε σελίδες συνολικού έργου αντίστοιχα των συγγραφέων 3253, 2615, 5516. Όλοι οι πεζογράφοι τις περισσότερες φορές αναφέρουν τις λέξεις όστρακο και κογχύλι χωρίς έτσι να προσδιορίζουν το είδος. Αυτή η μη χρήση της κανονικής ονομασίας των ειδών μπορεί να αφήσει τον αναγνώστη να φανταστεί ελεύθερα την εικόνα που θέλει να του δώσει ο πεζογράφος. Παρόλα αυτά, στην πεζογραφία συναντώνται και αρκετά από τα πιο γνωστά οστρακοειδή όπως το στρείδι, η πορφύρα, η αχιβάδα, το μύδι, το κυδώνι, η πεταλίδα, η πίννα, το χτένι και ή κοχύλα. Τα περισσότερα ανήκουν στην κλάση των Δίθυρων. Τα γαστερόποδα που βρέθηκαν, καταλαμβάνουν αξιόλογη θέση και ακολουθεί η γενικότερη αναφορά σε όστρακα. Το σχήμα του λόγου που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο ήταν η κυριολεξία, αν και τα υπόλοιπα σχήματα χρησιμοποιούνται σε μεγάλο ποσοστό αυξάνοντας τον πλούτο των εικόνων και των εννοιών. Οι επιλεγμένοι πεζογράφοι φάνηκε να έχουν χαμηλό βαθμό ομοιότητας και οι διαφορές τους είναι χαρακτηριστικές όσον αφορά τη χρήση των οστράκων στα έργα τους. Οι πεζογράφοι έχουν πολύ περισσότερες αναφορές στα όστρακα από ότι οι ποιητές, χρησιμοποιούν πιο πολλά σχήματα λόγου και γίνεται πιο εκτενής αναφορά στη χρηστικότητα τους και στη θέση που λαμβάνουν στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Η συχνότητα χρήσης των οστράκων στην πεζογραφία, καθώς και ο τρόπος χρήσης και αναφοράς τους από τους πεζογράφους, φαίνεται να είναι απόρροια των εμπειριών, της μόρφωσης και σίγουρα του τρόπου έμπνευσής τους.
Description: Πτυχιακή εργασία -- Παράρτημα Μουδανιών -- Τμήμα Τεχνολογίας Αλιείας και Υδατοκαλλιεργειών, 2009
URI: http://195.251.240.227/jspui/handle/123456789/2690
Appears in Collections:Ορκομωσίες

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
Kovatzi_Despoina.pdf5.41 MBAdobe PDFView/Open



 Please use this identifier to cite or link to this item:
http://195.251.240.227/jspui/handle/123456789/2690
  This item is a favorite for 0 people.

Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.