Πολυνευροπάθεια σε βαρέως πάσχοντες της μονάδας ΜΕΘ και νεότερα δεδομένα της

Abstract

Η πολυνευροπάθεια στους αρρώστους της μονάδας εντατικής θεραπείας (Μ.Ε.Θ.) αποτελεί μια συνήθη επιπλοκή, και τα τελευταία χρόνια φαίνεται να αναγνωρίζεται ως μια νόσος που ανιχνεύεται στα άκρα, και προβληματίζει με τη δυσκολία που εμφανίζουν οι άρρωστοι να αποδεσμευτούν από την αναπνευστική μηχανική υποστήριξη. Ως πολυνευροπάθεια αναφέρονται οι παθήσεις των περιφερικών νεύρων που οφείλονται σε διάφορα αίτια, από τα οποία τα συχνότερα είναι: τοξικά, μεταβολικά, και κληρονομικά (ενδοκρινικά αίτια, νόσοι κολλαγόνου, αυτοάνοσα αίτια, λοιμώξεις από ιούς ή βακτήρια, αίτια που σχετίζονται με τις παθήσεις του αγγειακού συστήματος και ο σακχαρώδης διαβήτης που φαίνεται να σχετίζεται με τις περιφερικές πολυνευροπάθειες). Συχνά εμφανίζεται ως παρενέργεια φαρμάκων ή ως εκδήλωση συστηματικής νόσου. Οι άξονες (νευρικές ίνες) και η μυελίνη (το περίβλημα των αξόνων) εκφυλίζονται σε αυτά τα νοσήματα με αποτέλεσμα η κινητικότητα, αισθητικότητα και τα νευροφυτικά συστήματα όπως π.χ. χώνεψη, ούρηση και ο καρδιακός ρυθμός να δυσλειτουργούν. Η πολυνευροπάθεια χαρακτηρίζεται από γενικευμένη αδυναμία και αποτυχία αποσύνδεσης από μηχανική υποστήριξη αναπνοής. Στη συγκεκριμένη ανασκόπηση γίνεται προσπάθεια να προσδιοριστούν νέα δεδομένα που αφορούν το γνωστικό αντικείμενο, ενώ παράλληλα αποσαφηνίζεται το θεωρητικό πλαίσιο και προσεγγίζονται νέες ερευνητικές προτάσεις που φαίνεται να συμβάλλουν στην περαιτέρω διερεύνηση. Στην παρούσα ανασκόπηση γίνονται αναφορές σχετικές με τις μεθόδους διάγνωσης, τις αιτίες εμφάνισης, την κλινική εκδήλωση και αναφορές που εστιάζουν στην αντιμετώπιση της νόσου. Παράλληλα, ανιχνεύεται ο ρόλος της εντατικής νοσηλευτικής στην αντιμετώπιση της πολυνευροπάθειας βαρέως πασχόντων.