Σύγχρονα δεδομένα στη νοσηλευτική φροντίδα ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη

Abstract

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο μεταβολικό σύνδρομο που έχει πάρει επιδημικές διαστάσεις στην εποχή μας. Αποτελεί μια ομάδα μεταβολικών παθήσεων που χαρακτηρίζεται από αδυναμία του οργανισμού να μεταβολίσει τη γλυκόζη, με επακόλουθη την υπεργλυκαιμία, ως συνέπεια διαταραχών στην έκκριση ινσουλίνης, στη δράση της ή και στα δύο. Η υπεργλυκαιμία προκαλεί μια αλυσίδα διαταραχών που οδηγούν σε αφυδάτωση και ηλεκτρολυτικό ανισοζύγιο. Πολλές επιπλοκές μπορεί να συνοδεύουν την υπεργλυκαιμία, οι οποίες διακρίνονται σε δυο ευρείες κατηγορίες, τις οξείες και τις χρόνιες (μικροαγγειακές και μακροαγγειακές) επιπλοκές. Καθώς οι επιπλοκές προκαλούν μη αναστρέψιμες βλάβες, ενέχουν κινδύνους, όπως τύφλωσης, ακρωτηριασμού, νεφρικής ανεπάρκειας, λοίμωξης, καρδιαγγειακής νοσηρότητας και θνητότητας. Ο διαβητικός ασθενής επιβαρύνεται με οργανικά και λειτουργικά προβλήματα, συχνές νοσηλείες, ιατρικές επισκέψεις και εξετάσεις, αλλά και με κοινωνικά, ψυχολογικά και επαγγελματικά προβλήματα, με αποτέλεσμα όχι σπάνια, να επηρεαστεί σημαντικά και μακροχρόνια, η ποιότητα ζωής του. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των σύγχρονων δεδομένων στη νοσηλευτική φροντίδα των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη. H συμβολή των νοσηλευτών είναι καθοριστική στη φροντίδα των διαβητικών ασθενών καθώς αυτή προσφέρεται σε ποικίλα πλαίσια. Περιλαμβάνει τη συμμετοχή τους στην έγκαιρη διάγνωση και αποδοχή της νόσου, την ανακούφιση του ασθενούς, την πρόληψη και τη θεραπεία των επιπλοκών και γενικότερα στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Ωστόσο, ο διαβητικός ασθενής έχει ανάγκη από συνεχή φροντίδα και σε εξωνοσοκομειακή βάση, σε επίπεδο οικογένειας και ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Για το λόγο αυτό, σημαντικό μέρος του ρόλου του νοσηλευτή στη σύγχρονη φροντίδα, αποτελεί η εκπαίδευση και η ψυχολογική υποστήριξη των διαβητικών ατόμων και των οικογενειών τους, ώστε να διαχειριστούν αυτόνομα τη φροντίδα τους και να κατορθώσουν να προσαρμοστούν αποτελεσματικά στο νέο τρόπο ζωής τους. Συνεπώς, επισημαίνεται η ανάγκη για περισσότερη διερεύνηση του προβλήματος, για διαρκή ενημέρωση , εκπαίδευση και εξειδίκευση των νοσηλευτών που ασχολούνται με τη φροντίδα των διαβητικών ασθενών, προκειμένου να βοηθήσουν τους ασθενείς να σχεδιάσουν, να ελπίζουν και να αναμένουν ένα καλύτερο αύριο, όπως αυτοί το επιθυμούν.