Ψυχοκοινωνικά προβλήματα ηλικιωμένων - Νοσηλευτικες παρεμβάσεις

Abstract

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μεγάλη και συνεχής αύξηση του αριθμού των ατόμων άνω των 60 χρόνων.Το γήρας αποτελεί φυσιολογική φάση της ζωής του ατόμου αλλά και φυσιολογική κατάληξη. Γι' αυτό και ο ελληνικός λαός με την σοφία που τον διακρίνει αναφέρει χαρακτηριστικά ότι "Γερνά κανείς όπως έζησε". Με αυτή την φράση, υπογραμμίζεται ότι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος βιώνει το γήρας αλλά και η διαμόρφωση του γήρατος εξαρτάται από ποικίλους παράγοντες όπως βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς. Μέσα από την συγκεκριμένη βιβλιογραφική ανασκόπηση φάνηκε ότι το φύλο, η οικογένεια, οι κοινωνικοί ρόλοι, η κατοικία, το περιβάλλον, το εισόδημα, οι ασχολίες και τα ενδιαφέροντα των ατόμων διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση και αντιμετώπιση του γήρατος (Dugan & Κivett, 1994; Koropeckyj-Cox, 1998; Hohnen, Εricsοn & Winblad, 1997; Long & Martin, 2000; Thompson & Heller, 1990). Γι' αυτό, η σωστή και ικανοποιητική αντιμετώπιση του γήρατος, απαιτεί προσαρμογές τόσο σε ατομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Επίσης, η πολιτεία πρέπει να λαμβάνει τα απαιτούμενα μέτρα ούτως ώστε να υπάρχει εξισορροπημένη αντιμετώπιση του γήρατος σε σχέση με τις άλλες κοινωνικές ομάδες. Η πλέον επιθυμητή λύση προς την επίτευξη αυτού του σκοπού είναι η παραμονή των ατόμων τρίτης ηλικίας στα σπίτια τους, κοντά στις οικογένειες τους και εντός του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με σωστό προγραμματισμό για παροχή στήριξης στα άτομα τρίτης ηλικίας ούτως ώστε να διατηρήσουν την αυτονομία και ανεξαρτησία τους και να παραμείνουν ενταγμένα στο κοινωνικό σύνολο, ικανά να αυτoφρovτίζoυν να αυτοσυντηρούνται στο δυνατό μεγαλύτερο βαθμό. Αναμφισβήτητα, όμως, στην οργάνωση, προγραμματισμό και προσφορά των υπηρεσιών στους ηλικιωμένους, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ψυσικές, διανοητικές και κοινωνικές αλλαγές που εμφανίζονται στα άτομα της τρίτης ηλικίας (Πλατή, 1993). Ακόμη, θα πρέπει να μελετηθούν οι ανάγκες αυτών των ατόμων συμπεριλαμβανομένων και των κινδύνων γενικά που διατρέχουν τα άτομα της τρίτης. ηλικίας αλλά και η συμβολή που έχει η ηλικία αυτή στην κoινωνική ευημερία και ανάπτυξη μιας χώρας. Τέλος, ας μη ξεχνάμε ότι σαν νεότερες γενεές οφείλουμε τον στοιχειώδη σεβασμό στα άτομα αυτά της τρίτης ηλικίας τα οποία πρόσφεραν και κοπίασαν για την ανάπτυξη της κοινωνίας μας.