Νοσηλευτική φροντίδα σε ασθενείς με άνοια

Abstract

Η γεροντική άνοια είναι μια χρόνια προοδευτική και επιδεινούμενη εγκεφαλική διαταραχή. Χαρακτηρίζεται από απώλεια μνήμης, έκπτωση της αφηρημένης σκέψης, διαταραχή της κρίσης, του προσανατολισμού σε χώρο, χρόνο και πρόσωπα , αλλαγή συμπεριφοράς, μεταβολή του χαρακτήρα, συναισθηματική αστάθεια, ανικανότητα αυτοφροντίδας κ.α. Συνήθως προσβάλλει την προγεροντική και τη γεροντική ηλικία, αλλά δεν αποτελεί επακόλουθό της. Αναφέρονται πολλά είδη άνοιας, με συνηθέστερα τη νόσο Alzheimer και την αγγειακή άνοια. Περίπου το 5% του πληθυσμού άνω των 65 ετών προσβάλλεται από τη νόσο. Στην ανάπτυξή της μπορεί να συμβάλλουν ποικίλοι παράγοντες, όπως η ηλικία, μεταβολικές ανωμαλίες ή τοξικοί παράγοντες. Δυστυχώς, με τα σημερινά διαγνωστικά μέσα δεν επιτυγχάνεται έγκαιρη διάγνωση της νόσου. Αυτή βασίζεται στα κλινικά, εργαστηριακά και απεικονιστικά ευρήματα, στην ψυχιατρική εξέταση και στις συνεντεύξεις με τον άρρωστο και την οικογένειά του. Συγκεκριμένη θεραπεία δεν υπάρχει. Εφόσον η νόσος είναι μη αναστρέψιμη όλες οι θεραπευτικές παρεμβάσεις, καθώς και ορισμένες τεχνικές που εφαρμόζονται –όπως η ψυχοθεραπεία, η μουσικοθεραπεία κ.α.- ταυτόχρονα με τη φαρμακευτική αγωγή, έχουν σκοπό να βοηθήσουν τον άρρωστο να αντιμετωπίσει τα ενοχλητικά του συμπτώματα. Σκοπός της νοσηλευτικής διεργασίας είναι η αναγνώριση των προβλημάτων του αρρώστου και η ολοκληρωμένη νοσηλευτική φροντίδα για την επίλυσή τους. Πιθανόν ταυτόχρονα με την άνοια, να αναπτυχθούν κι άλλες ασθένειες, που καθιστούν τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της εκάστοτε ασθένειας ακόμα πιο δύσκολη, με κυριότερες την κατάθλιψη, την ψευδοάνοια και το παραλήρημα. Κατά την εξέλιξη της νόσου μπορεί να προκύψουν ηθικά ή νομικά ζητήματα. Οι φροντιστές πρέπει να τα επιλύσουν ακολουθώντας ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές, βάση των οποίων θα προσεγγίσουν τον ασθενή με σεβασμό, ειλικρίνεια, σοβαρότητα και σθένος παρά τη φυσική και συναισθηματική κόπωση που υφίσταται από τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες του αρρώστου.