Επίδραση οργανικών υλικών στη θρέψη βιολογικής καλλιέργειας οπωροφόρων δέντρων

Abstract

Όπως είναι γνωστό η σημερινή συμβατική γεωργία κατάφερε να πετύχει σημαντικές αυξήσεις των αποδόσεων πολλών καλλιεργειών τα τελευταία 60 χρόνια, προκάλεσε όμως παράλληλα σοβαρά προβλήματα στο περιβάλλον και στην υγεία των ανθρώπων, γι’ αυτό και ενοχοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Για τον περιορισμό των προβλημάτων αυτών, προτείνεται ως λύση από πολλούς ερευνητές, φορείς κλπ., καθώς και από την Ευρωπαϊκή Ένωση η αειφορική γεωργία, η οποία βασίζεται στην καλύτερη διαχειριστική ικανότητα, στην περιορισμένη χρήση αγροχημικών και στην αντικατάσταση των εκτός γεωργίας εισροών. Σήμερα παράγεται μία πληθώρα βιολογικών προϊόντων. Πολλά από αυτά εξάγονται. Οι Έλληνες βιοκαλλιεργητές πολλαπλασιάζονται συνεχώς και η άνοδος τους είναι ευθέως ανάλογη των ετήσιων εντάξεων στα ευρωπαϊκά προγράμματα ενίσχυσης της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας. Η βιολογική γεωργία είναι ένα σύστημα γεωργικής πρακτικής του οποίου η φιλοσοφία διαφέρει σημαντικά από τη συμβατική. Είναι σύστημα διαχείρισης και παραγωγής αγροτικών προϊόντων που στηρίζεται σε φυσικές διεργασίες, στη μη χρησιμοποίηση χημικών συνθετικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων και στη χρησιμοποίηση μη χημικών μεθόδων στην αντιμετώπιση εχθρών, ασθενειών και ζιζανίων, καθώς και στη χρησιμοποίηση τεχνικών παραγωγής όπως αμειψισποράς και ανακύκλωσης φυτικών και ζωικών υπολειμμάτων που διατηρούν τη φυσική ισορροπία και τη γονιμότητα του εδάφους. Η παρούσα εργασία πραγματεύεται των ρόλο των θρεπτικών στοιχείων (άζωτο, φώσφορος, κάλιο, μαγνήσιο, θείο, μαγγάνιο, ψευδάργυρος, σίδηρος, βόριο, χαλκός, 6 μολυβδαίνιο, χλώριο, ασβέστιο) στην αύξηση και ανάπτυξη των οπωροφόρων δέντρων, καθώς και των συμπτωμάτων και συνεπειών όταν τα συγκεκριμένα στοιχεία δεν βρίσκονται στις ιδανικές συγκεντρώσεις. Επιπλέον γίνεται παρουσίαση των κρίσιμων τιμών του επιπέδου θρεπτικών στοιχείων στα εξής οπωροφόρα δέντρα: αμυγδαλιά, αχλαδιά, βερικοκιά, δαμασκηνιά, μηλιά, κερασιά, ροδακινιά και νεκταρινιά. Τέλος, γίνονται προτάσεις στις υποενότητες των στοιχείων, για την ορθολογική θρέψη των φυτών, ανάλογα με τις απαιτήσεις της καλλιέργειας και τις κρίσιμες τιμές της συγκέντρωσης των στοιχείων στα πλαίσια της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης.