Απομάκρυνση πρωτεϊνών από HBSS σαλεπιού

Abstract

Το ΗΒSS (hot buffer soluble solids) είναι ένα εκχύλισμα που προέρχεται από το σαλέπι και αποτελείται από πολυσακχαρίτες, πρωτεΐνες και άμυλο σε διάφορες αναλογίες. Ο κύριος πολυσακχαρίτης αυτού του εκχυλίσματος είναι η γλυκομαννάνη η οποία μελετάται ως προς τη χρήση της ως βιοϋλικό τόσο στην ιατρική όσο και στη φαρμακολογία. Σκοπό της παρούσας εργασίας αποτέλεσε η απομάκρυνση των πρωτεϊνών από ένα εκχύλισμα πολυσακχαρίτη HBSS σαλεπιού, ο σχηματισμός σωματιδίων με τον πολυσακχαρίτη και στη συνέχεια ο εγκλεισμός σε αυτά αλβουμίνης βόειου ορού (BSA). Για την απομάκρυνση των πρωτεϊνών παρασκευάστηκαν διαλύματα 3% w/v εκχυλίσματος πολυσακχαρίτη HBSS με απιονισμένο νερό και στη συνέχεια προστέθηκε 12% τριχλωροξικό οξύ (TCA), τα δείγματα φυγοκεντρήθηκαν για την απομάκρυνση των καταβυθιζόμενων και στη συνέχεια το οξύ απομακρύνθηκε με διαπίδυση, επίσης παρασκευάστηκαν δείγματα αναφοράς όπου αντί για οξύ χρησιμοποιήθηκε νερό. Η παρουσία πρωτεϊνών, στα δείγματα αυτά μετά από απομάκρυνση του οξέος, μελετήθηκε με φασματοσκοπία υπερύθρου στα 1400-1750 cm-1, η μεταβολή του μοριακού βάρους με HPSEC, η ανάλυση των σχηματιζόμενων σωματιδίων έγινε μέσω του Malvern Mastersizer, ενώ επίσης υπολογίστηκε ο μέσος όρος της αποτελεσματικότητας ενθυλάκωσης της BSA. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χρήση του οξέος απομάκρυνε το 4,76% του εκχυλίσματος πολυσακχαρίτη, που είναι στατιστικά σημαντικά υψηλότερο ποσοστό (t(12)=3.06, p=0.010), σε σχέση με τα δείγματα αναφοράς όπου απομακρύνθηκε το 1,5% του εκχυλίσματος. Από τη φασματοσκοπία υπερύθρου διαπιστώθηκε η παρουσία χαρακτηριστικών ομάδων πρωτεϊνών, όπως αμίδια I, II και ΙΙΙ, στα δείγματα αναφοράς, όχι όμως στα δείγματα με το TCA. Η HPSEC έδειξε ότι η χρήση οξέος δεν επηρέασε το μοριακό βάρος των δειγμάτων. Επιπλέον, το μέσο μέγεθος των σωματιδίων των δειγμάτων στα οποία χρησιμοποιήθηκε TCA ήταν 325 (±179) μm, ενώ για τα δείγματα αναφοράς ήταν 686 (±122) μm, μεγέθη που όπως έδειξε το t-test για ανεξάρτητα δείγματα διαφέρουν σημαντικά (t(12)= -4.24, p=0.001), μείωση η οποία οφείλεται στην καταβύθιση της πρωτεΐνης. Τέλος, ο μέσος όρος της αποτελεσματικότητας ενθυλάκωσης της BSA των σωματιδίων γλυκομαννάνης βρέθηκε ίση με 99,79 (±0,0208).