Απομόνωση πολυσακχαριτών από σαλέπι και μελέτη της επίδρασης τους στη σταθερότητα γαλακτωμάτων λαδιού σε νερό

Abstract

Εκχυλίσματα πολυσακχαριτών παραλήφθηκαν από σαλέπι με την βοήθεια υδατικών διαλυμάτων οξικού νατρίου (HBSS), EDTA, (CHSS) και αραιού αλκάλεως (DASS) και μελετήθηκε η επίδραση της προσθήκης τους στην σταθερότητα γαλακτωμάτων λαδιού σε νερό. Η προσθήκη HBSS προκάλεσε αποκορύφωση του γαλακτώματος, ο βαθμός της οποίας ήταν μεγαλύτερος όσο αυξανόταν η συγκέντρωση του προστιθέμενου εκχυλίσματος πολυσακχαριτών. Αυτό οφείλεται πιθανόν σε φαινόμενα εκκένωσης του ενδιάμεσου χώρου μεταξύ των σταγονιδίων (depletion) που προκαλείται από μη προσροφημένα μακρομόρια λόγω οσμωτικών φαινομένων. Το εκχύλισμα CHSS προκάλεσε καθυστέρηση στην εμφάνιση αποκορύφωσης, αλλά ο βαθμός αποκορύφωσης ήταν πολύ μικρότερος σε σχέση με αυτή που προκλήθηκε από το HBSS. Υψηλότερη συγκέντρωση CHSS (3%) παρεμπόδισε την αποκορύφωση, πιθανόν λόγω του υψηλού ιξώδους της υδατικής συνεχούς φάσης. Το εκχύλισμα DASS έδειξε παρόμοια συμπεριφορά με αυτή του CHSS, ενώ υψηλότερες συγκεντρώσεις από 0.10% DASS, είχαν ως αποτέλεσμα αυξημένο ιξώδες στην συνεχή φάση που παρεμπόδιζε την αποκορύφωση. Η ανάλυση των εκχυλισμάτων με αεριοχρωματογράφo συζευγμένο με φασματογράφο μαζών (GS-MS), έδειξε την παρουσία μανόζης, γαλακτόζης και γλυκόζης στο HBSS, μανόζης και γλυκόζης στο CHSS και μόνο γλυκόζης στο DASS.