Eureka! Institutional Repository

Οι πράσινες στέγες χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πριν. Παρά την καταγεγραμμένη ύπαρξη τους δεν έχουν σωθεί κάποια στοιχεία που να μαρτυρούν τη μορφή τους και περιοριζόμαστε μόνο σε περιγραφές τους που έχουν διασωθεί. Το αρχαιότερο φυτεμένο δώμα αναφέρεται στα ζιγκουράτ της αρχαίας Μεσοποταμίας, τους μεγάλους βαθμιδωτούς πυραμιδοειδείς πύργους που στο ανώτατο επίπεδο τους υπήρχαν φυτεμένοι θάμνοι και δένδρα, στην σκιά των οποίων αναπαύονταν αυτοί που ανέβαιναν επάνω και δροσίζονταν από τη ζέστη της Βαβυλώνας. Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ ΙΙ για να παρηγορήσει τη σύζυγο του Αμυίτις που νοσταλγούσε το πράσινο ανάγλυφο της πατρίδας της κατασκεύασε τους περίφημους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας. Ο Βηρωσσός, Βαβυλώνιος Ελληνιστής ιερέας και συγγραφέας, τους περιγράφει ως βαθμιδωτές πεζούλες που δημιουργούσαν την αίσθηση του ορεινού τοπίου συμπληρωμένου με τη φύτευση όλων των ειδών των δένδρων, φυτών και λουλουδιών. Καταγραφές για πράσινες στέγες αφορούν στα μαυσωλεία των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Αυγούστου και Αδριανού σύμφωνα με τον αρχαίο ιστορικό Πλίνιο. Τον 9ο μ.Χ. αιώνα ο αυτοκράτορας Καρλομάγνος διέταξε να φυτέψουν ένα φυτό σε κάθε στέγη για να προστατεύει τα κτίρια από τις πυρκαγιές και τους κεραυνούς. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης οι πράσινες στέγες ήταν προνόμιο των πλουσίων και των Βενεδικτίνων μοναχών. Περιγράφονται βαθμιδωτά πράσινα δώματα στην πόλη της Γένοβας. Το 17ο και 18ο αιώνα οι Νορβηγοί χρησιμοποιούσαν χώμα στις στέγες για μόνωση και το 19ο αιώνα η Γερμανία θεωρήθηκε η γενέτειρα των σύγχρονων πράσινων στεγών, καθώς με την ταχεία εκβιομηχάνιση και αστικοποίηση χρησιμοποιήθηκε η πίσσα, ένα εύφλεκτο υλικό, για τις στέγες φθηνών κατοικιών. Δημιουργήθηκε τότε η ανάγκη προσθήκης υποστρώματος άμμου και χαλικιών για τη μείωση του κινδύνου της πυρκαγιάς. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η πρώτη πράσινη στέγη είναι του Rockefeller Center στη Ν. Υόρκη το 1931. Σταδιακά τον 20ο αιώνα εξελίχθηκε η τεχνολογία και η τεχνογνωσία για τα φυτεμένα δώματα σε πολλές χώρες.