Eureka! Institutional Repository

Η παρούσα εργασία αφορά τη διερεύνηση των αντιλήψεων των παιδαγωγών προσχολικής ηλικίας σχετικά με την ενσυναίσθηση μεταξύ των παιδιών και της οπτικής τους, αναφορικά με το δικό τους ρόλο στην ενίσχυση του φαινομένου. Ο κυριότερος στόχος που τίθεται είναι η εξέταση των απόψεων των παιδαγωγών για το υπό μελέτη φαινόμενο και των στρατηγικών που εφαρμόζουν για να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση στα παιδιά. Το δείγμα αποτελείται από έξι παιδαγωγούς, οι οποίοι υπηρετούν σε παιδικούς σταθμούς της Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Τα δεδομένα της έρευνας προσεγγίστηκαν ποιοτικά και η συλλογή τους έγινε με τη χρήση ατομικών συνεντεύξεων, ενώ η επεξεργασία τους πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο της ερμηνευτικής φαινομενολογικής ανάλυσης. Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι παιδαγωγοί: (α) εκφράζουν αποσπασματικές γνώσεις για την έννοια της ενσυναίσθησης και τις προεκτάσεις της, (β) πιστεύουν ότι η ενσυναίσθηση εκφράζεται από τα παιδιά κυρίως μέσω κινήσεων του σώματος, (γ) αποδίδουν τις ευθύνες για τη δυσκολία συνεργασίας τόσο στους γονείς όσο και στους ίδιους, και (δ) εφαρμόζουν ποικίλες στρατηγικές παρέμβασης. Τέλος, (ε) η απουσία επιστημονικών γνώσεων, δυσχεραίνει την αποτελεσματικότητα των δράσεων των παιδαγωγών και καθιστά επιτακτική την επιμόρφωσή τους είτε την παρουσία άλλων ειδικών στον παιδικό σταθμό. Τα ευρήματα θα επηρεάσουν στο μελλοντικό σχεδιασμό και την εφαρμογή προγραμμάτων παρέμβασης και ενίσχυσης της ενσυναισθητικής ικανότητας των παιδιών.