Eureka! Institutional Repository

Σκοπός της εν λόγω εργασίας ήταν η μελέτη της αποτελεσματικότητας της επεξεργασίας υγρών αποβλήτων μελάσας με χρήση βιοαντιδραστήρων μεμβρανών. Τα απόβλητα μελάσας, είναι ένα σημαντικό παραπροϊόν των βιομηχανιών τροφίμων. Η επεξεργασία τους πριν την διάθεση τους στο περιβάλλον είναι απαραίτητη, καθώς φέρουν υψηλό ρυπαντικό οργανικό φορτίο και υψηλή περιεκτικότητα σε άζωτο. Επιπρόσθετα, το οργανικό φορτίο, χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές χημικά απαιτούμενου οξυγόνου (COD), αλλά σχετικά χαμηλές τιμές βιοχημικά απαιτούμενου οξυγόνου (BOD). Αυτό είναι ένδειξη, της χαμηλής βιοδιάσπασης που παρουσιάζει μέρος του φορτίου των αποβλήτων μελάσας και γενικότερα της δύστροπης φύσης του. Υπήρξε συμμετοχή στην έναρξη λειτουργίας της μονάδας και έγιναν αρχικά διάφορα συμπληρωματικά-βοηθητικά πειράματα και μετρήσεις, όπως η βαθμονόμηση αντλιών. Πριν από κάθε κύκλο πειραμάτων έγινε προσδιορισμός της κρίσιμης ροής (critical flux). Το σύστημα του βιοαντιδραστήρα μεμβρανών, αποτελούνταν από τρία επιμέρους διαμερίσματα, το ανοξικό διαμέρισμα, το διαμέρισμα αερισμού και το διαμέρισμα της μεμβράνης. Αυτό αποσκοπούσε στην ταυτόχρονη απομάκρυνση οργανικού φορτίου (στο διαμέρισμα αερισμού) και αζώτου (στο ανοξικό διαμέρισμα). Αφού τέθηκε σε λειτουργία ο αντιδραστήρας, διαπιστώθηκε η ανεπαρκής απομάκρυνση αζώτου παρά την ικανοποιητική απόδοση σε μείωση του οργανικού φορτίου. Ακολούθησε ένας μικρός επανασχεδιαμός-βελτιστοποίηση της πειραματικής διάταξης για την βελτίωση της απόδοσης σε απονιτροποίηση. Ο χαρακτηρισμός έγινε με μετρήσεις του COD, των αμμωνιακών νιτρικών, ολικού αζώτου, και απορρόφησης φωτός.