Eureka! Institutional Repository

Σε επίπεδο εκπαιδευτικής πολιτικής, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την εφαρμογή εναλλακτικών μορφών αξιολόγησης των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Παρ όλα αυτά, η χρήση σύγχρονων μορφών αξιολόγησης ακόμη γίνεται σε προαιρετική βάση και στη χώρα μας επικρατεί επίσημα στην χώρα μας, η παραδοσιακή μορφή αξιολόγησης, η οποία περιορίζεται στην βαθμολόγηση των ακαδημαϊκών επιτευγμάτων των μαθητών, ενώ σε άλλες χώρες, η εκπαιδευτική αξιολόγηση αφορά την πολύπλευρη ανάπτυξη των μαθητών και την αξιοποίηση των δεξιοτήτων και ιδιαιτεροτήτων τους. Η περιγραφική αξιολόγηση, αποτελεί σε διεθνές επίπεδο, εναλλακτική μορφή αξιολόγησης των μαθητών. Έχει ως στόχο την αποτύπωση των ποιοτικών και όχι των ποσοτικών αποτελεσμάτων της επίδοσης των μαθητών, βασισμένη στην αυθεντική αξιολόγηση τους. Στην Ελλάδα, αν και είναι θεσμοθετημένη και κατοχυρωμένη, εν τούτοις δεν εφαρμόζεται , καθώς για τους εκπαιδευτικούς που θα ήθελαν να την εφαρμόσουν, υπάρχει η έλλειψη γνώσεων, κινήτρων και υλικοτεχνικών υποδομών. Στην παρούσα έρευνα, επιχειρήθηκε να διερευνηθούν οι στάσεις και απόψεις των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Ε συλλόγου Ανατολικής Θεσσαλονίκης, σχετικά με την εφαρμογή της περιγραφικής αξιολόγησης στην τάξη τους. Στην αρχή, δόθηκε το θεωρητικό πλαίσιο για την έννοια της αξιολόγησης των μαθητών και την ανάγκη ύπαρξης της στο σχολείο. Κατόπιν ακολούθησε η ερευνητική ανασκόπηση, όπου κατατέθηκαν τα αποτελέσματα άλλων σχετικών ερευνών, για την χρήση των εναλλακτικών μορφών αξιολόγησης. Ακολούθησε το εμπειρικό μέρος, που περιλαμβάνει την μεθοδολογία, τα ευρήματα, τα συμπεράσματα, την συζήτηση και τέλος τις προτάσεις. Υπήρξε μια ποσοτική προσέγγιση σε δείγμα εκατό εκπαιδευτικών, διαφορετικών ειδικοτήτων. Από τα αποτελέσματα της έρευνας διαφάνηκε σε γενικές γραμμές, η θετική στάση των ερωτηθέντων, απέναντι στην χρήση της περιγραφικής αξιολόγησης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Επίσης αναδύθηκαν οι παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται η εφαρμογή της, όπως η επιμόρφωση, η παροχή κινήτρων, η λογική διαχείριση του χρόνου που απαιτείται κι η οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος με στόχο, όχι την αξιολόγηση για τιμωρία, αλλά την αξιολόγηση για αναστοχασμό και αυτοβελτίωση των εμπλεκομένων σ αυτήν.