Eureka! Institutional Repository

Στη παρούσα εργασία επιχειρείται να γίνει μία προσέγγιση της σημερινής κατάστασης της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Αρχικά, γίνεται αναφορά στο σχήμα άνθρωπος – περιβάλλον και στις μεταξύ τους σχέσεις, οι οποίες εντείνονται σήμερα με τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα να οξύνονται όλο και περισσότερο. Έπειτα, γίνεται ιστορική ανασκόπηση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης μέσα από τα Διεθνή Συνέδρια της UNESCO και άλλων επίσημων φορέων, με σκοπό την μελέτη της διαμόρφωσης του όρου «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση» (ΠΕ), καθώς και της συσχέτισής του με τον σημερινό όρο της «Εκπαίδευσης για την Αειφόρο Ανάπτυξη» (ΕΑΑ). Επιπρόσθετα, καταγράφεται το θεωρητικό υπόβαθρο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, το οποίο περιλαμβάνει τους επικρατέστερους ορισμούς, τους στόχους, τις αρχές, τα χαρακτηριστικά, τις μορφές, καθώς και τα τρία θεωρητικά επίπεδα από τα οποία συγκροτείται η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Στο τελευταίο κεφάλαιο, γίνεται διερεύνηση της εικόνας της μέσα από νομοθετικά πλαίσια της χώρας. Επιπλέον, γίνεται μελέτη του αναλυτικού προγράμματος των σχολείων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, των περιβαλλοντικών προγραμμάτων που διενεργούνται στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, καθώς επίσης και των προγραμμάτων σπουδών της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ακόμη, γίνεται ανάλυση των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και του ρόλου τους στην ενσωμάτωση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στα εκπαιδευτικά δρώμενα της χώρας. Η εργασία ολοκληρώνεται διακρίνοντας άλλες καινοτόμες δράσεις Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που έχουν πραγματοποιηθεί στον Ελληνικό χώρο, κυρίως στα πλαίσια σχολικών δικτύων. Καταληκτικά, συμπεραίνεται η μεγάλη δυναμική του θεσμού και οι θετικές προσπάθειες ένταξης στην ελληνική πραγματικότητα, ωστόσο παραμένοντας ακόμα σε χαμηλά επίπεδα εφαρμογής, απαιτείται να ξεπεράσει βασικά λειτουργικά προβλήματα.