Eureka! Institutional Repository

Μέσα στο πλαίσιο του σχολικού περιβάλλοντος, εκδηλώνονται συχνά από τους μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης φαινόμενα παραβατικής συμπεριφοράς . Αυτή είναι μια πραγματικότητα η οποία μπορεί να επιφέρει σημαντικά προβλήματα στην καθημερινή σχολική πραγματικότητα. Μια από τις πιο ακραίες μορφές παραβατικής συμπεριφοράς αποτελεί η Διαταραχής Διαγωγής. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνηθεί η εμπειρία και τα συναισθήματα που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί του Γυμνασίου αναφορικά με την εκδήλωση συμπτωμάτων που σχετίζονται με την Διαταραχή Διαγωγής, ενώ παράλληλα να διερευνηθούν οι τρόποι διαχείρισης των εκπαιδευτικών και οι συνεργασίες που αναπτύσσουν με τον σύλλογο διδασκόντων, την Διεύθυνση του σχολείου και το οικογενειακό περιβάλλον, αναφορικά με την διαχείριση μαθητών που εμφανίζουν συμπτώματα που σχετίζονται με την Διαταραχή Διαγωγής. Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της εργασίας, προβήκαμε κατά αρχάς στην διεξαγωγή ημιδομημένων συνεντεύξεων από 10 εκπαιδευτικούς. Σκοπός των συνεντεύξεων ήταν να εντοπιστούν επί πλέον μεταβλητές πέραν αυτών που προέκυψαν από την βιβλιογραφική ανασκόπηση. Στη συνέχεια υλοποιήθηκε ποσοτική έρευνα σε 102 εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στα 16 Ημερήσια Γυμνάσια του νομού Άρτας με την χρήση των Google forms αλλά και έντυπων ερωτηματολογίων. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι συμπεριφορές των μαθητών του Γυμνασίου που σχετίζονται με απειλές, με εκφοβισμό με σωματικούς καβγάδες και με την εξαπάτηση άλλων ανθρώπων λέγοντας ψέματα με σκοπό να αποκτήσουν πράγματα, να τους ικανοποιηθεί κάποια χάρη, ή να αποφύγουν μια υποχρέωση, είναι οι πιο συχνές και χαρακτηριστικές παραβατικές συμπεριφορές από το σύνολο των σοβαρών παραβατικών συμπεριφορών που εκδηλώνουν οι μαθητές και που σχετίζονται με την Διαταραχή Διαγωγής. Τα κυρίαρχα συναισθήματα των εκπαιδευτικών όταν αντιμετωπίζουν μαθητές με Διαταραχή Διαγωγής είναι η Λύπη, η Συμπόνια, το Άγχος η Αμηχανία και ο Θυμός, ενώ σπανιότερα αισθάνονται Αδιαφορία, Αδεξιότητα, Φόβο και Αποτροπιασμό. Παράλληλα η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που έλαβαν μέρος στην έρευνα φαίνεται να επιδεικνύει την δέουσα κατανόηση και παιδαγωγική ευαισθησία απέναντι σε μαθητές που εκδηλώνουν παραβατικές συμπεριφορές που σχετίζονται με την Διαταραχή Διαγωγής, ενώ ο μεγάλος αριθμός μαθητών σε μια σχολική μονάδα φαίνεται να δυσχεραίνει την Διαχείριση των μαθητών με Διαταραχή Διαγωγής. Επιπλέον το γνωστικό αντικείμενο που διδάσκει ο κάθε εκπαιδευτικός φαίνεται ότι αποτελεί μια μεταβλητή που θα μπορούσε να δυσχεραίνει ή να διευκολύνει αντίστοιχα 7 την διαχείριση συμπτωμάτων Διαταραχής Διαγωγής σε μαθητές. Η έρευνα κατέδειξε επίσης ότι οι εκδηλώσεις παραβατικής συμπεριφοράς και Διαταραχής Διαγωγής των μαθητών, αποτελούν για τον εκπαιδευτικό ένα ιδιαίτερα σημαντικό πρόβλημα στην καθημερινή του σχολική ζωή, ενώ η κακή ψυχολογική διάθεση ενός εκπαιδευτικού, εξαιτίας των προβλημάτων που προκαλεί η παραβατική συμπεριφορά που εκδηλώνουν οι μαθητές, μπορεί να επηρεάσει τους τρόπους διαχείρισης αυτών των μαθητών. Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί των Γυμνασίων έχουν την τάση να αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία, να συνεργάζονται με τους συναδέλφους τους στον σύλλογο διδασκόντων, με το Διευθυντή και το οικογενειακό περιβάλλον προκειμένου να διερευνηθούν συγκεκριμένοι τρόποι για την διαχείριση μαθητών με Διαταραχή Διαγωγής. Επιπλέον, μέσα από την παρούσα έρευνα προέκυψε και η αναγκαιότητα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε θέματα διαχείρισης των μαθητών που εμφανίζουν συμπτώματα Διαταραχής Διαγωγής