Εσωτερικός Έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα

Abstract

Ο μεγάλος όγκος των συναλλαγών, η έλλειψη της ορθής διαχείρισης των οικονομικών πόρων, οι άσκοπες και αλόγιστες σπατάλες, η μη καταβολή των φορολογικών υποχρεώσεων προς το κράτος, η κατάχρηση εξουσίας και διοίκησης, τα φαινόμενα διαφθοράς και ατασθαλιών, ανάγκασαν τη πολιτεία να λάβει μέτρα με τη θέσπιση μηχανισμών ελέγχου και την καθιέρωση συστήματος ελέγχου, τον λεγόμενο Εσωτερικό Έλεγχο, προκειμένου να πατάξει τα φαινόμενα αυτά. Οι Τράπεζες λειτουργούν και αναπτύσσονται σε ένα ιδιαίτερα σύνθετο και ανταγωνιστικό περιβάλλον, το οποίο ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Οι κίνδυνοι αυτοί μπορεί να προέρχονται από τον ανταγωνισμό, από το οικονομικό και επιχειρησιακό περιβάλλον, τις καινοτομίες που οι ίδιες αναλαμβάνουν και προωθούν, τις αποφάσεις ρυθμιστικού παρεμβατισμού από τις εποπτικές αρχές και τις πολλές αβεβαιότητες, που πολλές φορές είναι συνυφασμένες με τις συνήθεις δραστηριότητές τους. Υπάρχουν βέβαια και κίνδυνοι που σχετίζονται με λάθη και ανώμαλες καταστάσεις, ηθελημένες ή αθέλητες, που προέρχονται από την ίδια την Τράπεζα. Οι διοικήσεις προκειμένου να θωρακίσουν τις Τράπεζες από ακούσιες πράξεις, ζημιογόνες ενέργειες και συμπεριφορές, που θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στα τραπεζικά τους συμφέροντα, υιοθετούν και αναπτύσσουν κατάλληλα Συστήματα Εσωτερικού Ελέγχου (Σ.Ε.Ε.). Στην Ελλάδα ο Εσωτερικός Έλεγχος εμφανίστηκε στις αρχές του 1980. Με απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών 1457/7.6.85, ιδρύεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το <<Ελληνικό Ινστιτούτο Εσωτερικών Ελεγκτών>>, δηλαδή το συλλογικό όργανο που εκφράζει τον Εσωτερικό Έλεγχο.